Po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej w maju 2004 r. będą w naszym kraju obowiązywały europejskie normy zabezpieczenia wykładzin podłogowych przed poślizgiem. Okazuje się jednak, że Europejczycy nie są zgodni co do metod pomiaru tego parametru wykładzin, dlatego często wyrównuje się normy, np. poprzez przepisy  ubezpieczenia  przed wypadkami lub regulacje dotyczące używalności. Problem stwarzają m.in. polerowane naturalne kamienie oraz drobna kamionka z kilkoma wyjątkami (trawertyn nie szpachlowany, Basaltina), ponieważ nie dają dostatecznej gwarancji zabezpieczenia przed poślizgiem w publicznych wewnętrznych zastosowaniach. Wprowadzenie uregulowań dotyczących zabezpieczeń przed poślizgiem na powierzchniach posadzek w publicznym zastosowaniu zmniejszyło w Europie liczbę wypadków. Uregulowania oczywiście objęły również posadzki z kamieni naturalnych, wzbudzając wiele niepewności wśród projektantów i wykonawców. Powstała więc luka, w którą weszła branża usługowa przeprowadzająca operacje wstępne i wykończeniowe, dla podwyż-szenia właściwości przeciwpo-ślizgowych twardych posadzek, w tym szczególnie na powierzchni posadzek z kamieni naturalnych. Posadzkę z naturalnego kamienia we wnętrzu budynku w wersji na wysoki połysk powinny cechować: bezpieczeństwo pod względem poślizgu, podatność na czyszczenie i trwałość. Daje się ona wprawdzie łatwo utrzymywać w czystości, natomiast nie jest wystarczająco pewna pod względem zabezpieczenia przed poślizgiem. Z kolei posadzka o szorstkiej powierzchni nie grozi poślizgnięciem, ale tylko w nieznacznym stopniu umożliwia utrzymywanie jej w czystości. Na obszarach zewnętrznych, idealną powierzchnię wykładziny z naturalnego kamienia powinny we wszystkich warunkach atmosferycznych cechować bezpieczeństwo przed poślizgiem, trwałość, mała przyczepność zanieczyszczeń i możliwość bezproblemowego czyszczenia. Należy uwzględnić, iż szorstkość powierzchni w decydującym stopniu określa wielkość nakładów na utrzymanie posadzki w stanie czystym.Uzyskanie właściwego stopnia zabezpieczenia przed poślizgiem posadzki kamiennej na wewnętrznych obszarach wiąże się z uzyskaniem na niej odpowiedniej szorstkości. Tę szorstkość można uzyskać poprzez szlifowanie, obróbkę chemiczną, techniczną obróbkę laserem oraz metodami tradycyjnymi, jak młotkowanie, traktowanie płomieniem itp. Tradycyjna obróbka odgrywa na wewnętrznych obszarach, zanikające znaczenie.

Szlifowanie

Szorstkowanie powierzchni z punktu widzenia technicznego, bezpieczeństwa i ekonomii ma tylko wtedy sens, gdy w użytkowaniu i pielęgnacji przez dłuższy czas zachowuje swoje właściwości, umożliwiając również niezbyt kosztowne przeprowadzanie czynności konserwacyjnych. W związku z powyższym „wygładzanie z poślizgiem” nie jest brane szczególnie pod uwagę. Nie można jednak nie doceniać jego wpływu na bezpieczeństwo. Dla wytworzenia hamowania przy poślizgach na kamieniu naturalnym (R9) stosuje się najczęściej szlif C120. „C” oznacza Carborundum - pierwotna firma rozwijająca produkcję materiałów  względnie urządzeń szlifierskich. Liczba podaje, ile oczek na cal posiada sito, przez które ziarna środka szlifierskiego przelatują. Tym sposobem określa się tylko maksymalną wielkość ziaren szlifierskich. Kształt, twardość materiału szlifierskiego, opór kamienia itd. nie są uwzględniane. Szlif C120 nie jest zatem wielkością dającą się zreprodukować, jak i żadną gwarancją dla wymaganego zahamowania poślizgu. Im wyższa jest „liczba szlifu”, tym bardziej gładka jest powierzchnia i tym słabsze hamowanie poślizgu.

 

 

Obróbka chemiczna

W tym przypadku stosuje się kwas fluorowodorowy lub kwaśny  wodorofluorek amonowy pojedynczo, albo mieszankę z kwasem fosforowym, kwasem sześciofluorokrzemowym i ewentualnie z kwasem siarkowym nakładanym i rozdzielonym na posadzce. Dla powierzchniowej neutralizacji wylewa się po pewnym czasie ług, a następnie odsysa się pozostałości cieczy i ją utylizuje. Kwas fluorowodorowy atakuje niektóre minerały i zmienia strukturę powierzchni.Kwas  fluorowodorowy jest nie tylko żrący, ale również silnie toksyczny. Wytrzymałość międzykrystaliczna  może ulec negatywnej zmianie. Można oczekiwać zmiany wytrzymałości na ściskanie i zginanie. Poza tym mogą się pojawić wykwity i zabarwienia w wyniku trawienia szczególnie wtedy, gdy powstaje reakcja pomiędzy zastosowanymi środkami chemicznymi (środek trawiący, środek do czyszczenia, materiały posadzkowe itp.) a naturalnym kamieniem. Neutralizacja wewnętrzna może być tylko trudno wykonalna. Tę okoliczność można łatwo wytłumaczyć. Ług użyty po zadziałaniu kwasem nie osiąga wymaganej funkcji płukania i neutralizacji.  Wygląd ciemnych skał ulegnie znacznej zmianie. Dla uzyskania wymaganego zabezpieczenia przed poślizgiem, należy w zależności od rodzaju skał poddać trawieniu do 60 % ogólnej powierzchni, co może znacznie wpłynąć na optyczny bilans. Trwałość trawienia jest w wyniku pełzającego wygładzania stawiana pod znakiem zapytania. Należy również liczyć się z odchyleniami od możliwości czyszczenia.

 

Techniczno-laserowa metoda, bez  pielęgnowania środkami chemicznymi (LaserGrip)       

W 1999 r. firma Magna, jeden z największych producentów na rynku kamieniarskim w Niemczech, zdecydowała się rozglądnąć za metodą, która kamienną posadzkę podłogową wyposaży w zabezpieczenia antypoślizgowe bez utraty połysku i uszkodzenia struktury skały. Przy pomocy rozwiązań zaproponowanych przez jeden z uniwersytetów firma Thumm & Co wybudowała jedyną w swoim rodzaju instalację dla wykonania zabezpieczenia przed poślizgiem. Pozbawiona udziału chemii strukturyzacja laserowa (LaserGrip) nadaje się szczególnie do polerowanych i precyzyjnie wyszlifowanych (C 320) kamieni naturalnych i kamionki szlachetnej. Przy użyciu strumienia laserowego tworzy się na powierzchni mikrowgłębienia, poprzez wyparowanie materiału. Wgłębienia posiadają średnicę ok. 200 m  i głębokość ok. 30 m. Jest ich kilka tysięcy na metr kwadratowy, dają istotne powiększenie stopnia zahamowania poślizgu, jakkolwiek tylko ok. 20 % powierzchni uległo wyparowaniu. Istnieje bezproblemowa możliwość certyfikacji, gdyż techniczno-laserowa obróbka została przeprowadzona przed układaniem posadzki. Zastosowany przez Magnę laser diodowy, cechuje nadzwyczajna równomierność i powtarzalność wyników.Kolorowy  blask powierzchni wypolerowanego naturalnego kamienia przy zastosowaniu systemu LaserGrip pozostaje  prawie w całości nie naruszony. Utrata połysku wynosi maksymalnie 20 %, zazwyczaj ta wartość mieści się poniżej 10 %. Na polerowanej  lub dokładnie oszlifowanej powierzchni potraktowanej metodą LaserGips nie pojawi się już pełzające wygładzenie. Powierzchnia jest w stanie wyłącznie ulec zszorstkowaniu, np. poprzez doprowadzenie piasku lub inne wpływy mechaniczne, nie dające się usunąć zabrudzenia rowków, gdyż rowki posiadają tak gładkie ścianki, że cząsteczki zanieczyszczeń nie mogą się w nich w ogóle lub bardzo słabo zawiesić. Ścieranie odbywa się na całej pozostałej wypolerowanej powierzchni (ok. 80 %) i jest tym samym znacznie wolniejsze, niż na innych szorstkich powierzchniach. Wszelkie twarde skały i niektóre rodzaje marmuru, jakie są dostarczane przez Magna Naturstein, mogą zostać przez zakład wyposażone w technikę LaserGrip. Oferuje się również czyste usługi laserowe na dostarczonych skałach. Maksymalna szerokość elementów dających się laserem obrabiać, wynosi 92 cm i maks. długość 240 cm.

 

Obróbka techniczno-laserowa z chemicznym wykończeniem

Jest jeszcze metoda mieszana  chemia z techniką laserową. Obróbka chemiczna wg patentu (DE 197 15 937 C1)  jest deklarowana jako tzw. czyszczenie hydromechaniczne, aby uniknąć wyraźnego przedstawienia zastosowania kwasu.Osobą kontaktową w firmie Magna w sprawie obróbki metodą LaserGrip  jest pani Kreuz,

telefon komórkowy: 0603845586,  Fax: 0049 202 2522809.