KONKURS NA POMNIK MARSZAŁKA JÓZEFA PIŁSUDSKIEGO

KONKURS NA POMNIK MARSZAŁKA JÓZEFA PIŁSUDSKIEGO

Z inicjatywą przedsięwzięcia wyszedł Społeczny Komitet Budowy Pomnika Marszałka Józefa Piłsudskiego w Poznaniu. Krótko potem, we wrześniu ubiegłego…

Czytaj...
HARD ROCK HOTEL

HARD ROCK HOTEL

Jedna z najnowszych realizacji, za którą stoi firma stoneCIRCLE, zyskała wiele prestiżowych nagród. Bar hotelowy otrzymał nagrodę Best…

Czytaj...
LAGASCA 99 I COSENTINO

LAGASCA 99 I COSENTINO

Zlokalizowany w dzielnicy Salamanca w Madrycie budynek mieszkalny Lagasca 99 nawiązuje swym charakterem do obiektów architektury wokół niego,…

Czytaj...
BUDUJMY EKOLOGICZNIE, ALE WYDAJNIE!

BUDUJMY EKOLOGICZNIE, ALE WYDAJNIE!

Taki apel do Ministerstwa Rozwoju wydało w połowie sierpnia br. dwanaście organizacji branży budowlanej, deweloperskiej, biznesowej i architektonicznej.

Czytaj...
Frontpage Slideshow | Copyright © 2006-2011 JoomlaWorks Ltd.

68 TYSIĘCY NA MARMO+MAC 2018

1Biznes i kultura na terenie Veronafiere rozwijają światową społeczność kamieniarską – takie motto przyświecało 53. edycji Międzynarodowych Targów Kamienia Naturalnego, Technologii i Projektowania, które odbyły się w Weronie od 26 do 29 września.

W ciągu tych czterech dni targi odwiedziło 68 tysięcy zainteresowanych kamieniem, technologią i projektowaniem ze 150 krajów; 62% uczestników przybyło tu spoza Włoch. Zwiększone zainteresowanie wykazali goście z USA, Chin, Indii i Rosji. Ci z Europy uplasowali się na niezmiennym, stabilnym poziomie, a spośród nich największą liczbą wyróżnili się zwiedzający z Niemiec i Hiszpanii. Dla profesjonalistów z Afryki i Azji Wschodniej Marmo+Mac to nadal wydarzenie o dużym potencjale, acz czekającym na odkrycie.
W stosunku do zeszłego roku nieznacznie spadła liczba wystawców: z 1650 do 1600 (w tym 62% z 55 krajów). Choć organizator nie odnosi się do tego faktu, to przyczyną spadku może być po prostu zakaz wystawiania się firm produkujących i sprzedających ceramikę. Już w zeszłym roku toczyły się żarliwe dyskusje na temat rozdzielenia na terenie targowym, jak i w działalności przedsiębiorstw kamieniarskich dwóch konkurujących na tym samym rynku branż: kamieniarskiej i ceramicznej. Stosowanie przez producentów ceramiki wzorów i nazewnictwa zapożyczonego z nazw kamieni naturalnych wprowadza w błąd wielu ostatecznych klientów. Jak się okazuje, dla wielu firm ceramicznych jest to zamierzona strategia i staje się coraz większym zagrożeniem dla branży kamienia naturalnego.

3INNOWACJE, PROJEKTOWANIE I SZKOLENIA
Strategia rozwoju targów zmierza w kierunku podstawowych zagadnień, jak innowacje, projektowanie i szkolenia. Stąd doskonała w swej definicji inicjatywa The Italian Stone Theatre – Włoski Teatr Marmuru, zorganizowana po raz pierwszy w 2015 roku we współpracy z Włoskim Ministerstwem Rozwoju Handlu, Włoskim Instytutem Handlu Zagranicznego oraz Włoskim Związkiem Producentów Maszyn Marmomacchine. Zamysł obliczony na włoskie eksperymentowanie z kamieniem i technologią. W realizację projektu zaangażowane są rodzime firmy – producenci maszyn, wykonawcy – kamieniarze oraz najznakomitsi projektanci, architekci włoskiego designu.
Temat tegorocznej wystawy to woda i kamień w kontekście wellbeingu – modnej w ostatnim czasie również w Polsce koncepcji dobrostanu, równowagi, dobrego życia. Woda w kompozycji ze stałością kamienia jest nicią łączącą tegoroczną wystawę, wzbogaconą w połączenie sztuki ze światem luksusu. Po raz pierwszy prezentowano projekty wnętrzarskie jako dobra luksusowe. W ten sposób The Italian Stone Theatre zakreśla pozytywną ścieżkę rozwoju ustanowioną pomiędzy silnym produkcyjnym sektorem a kreatywnością, kulturą i innowacją, gdzie to wszystko razem spotyka się na światowych targach, organizacji, która współpracuje z instytucjami oraz profesjonalistami. Wszystkie te działania skoncentrowane są w celu wartości dodanej dla przyszłego rozwoju branży.

Uzupełnieniem działań opracowanej strategii targów są szkolenia dla architektów w tzw. szkole Marmomac Academy, podczas których zaproszeni z całego świata architekci uczą się, jak wykorzystać potencjał kamienia naturalnego w swojej pracy. Efektem końcowym jest szyta na miarę strona internetowa z informacjami na temat właściwości oraz sposobów wykorzystania kamienia naturalnego.

W programie targów znajdujemy również konkurs Icon Award. Jest to nagroda przyznawana dla jednego z projektów zaprezentowanych na wystawie The Italian Stone Theatre. Wybrany projekt staje się symbolem kampanii promocyjnej edycji targów Marmo+Mac w kolejnym roku. Zwycięzcą w 2018 roku został projekt „Marea” Eleny Salmistraro. Wykonała go firma Vicentina Marmi na maszynie Donatoni z kamienia Arabescato Orobico z kopalni Gamba.
Stałą pozycję programu targów stanowi też nagroda Best Communicator Award przyznawana dla wystawców za oryginalną aranżację stoiska. Kolejnym projektem, tym razem angażującym młodych adeptów kamieniarstwa i projektowania, jest eksperymentalny projekt pt. Young Stone Project. Jest to inicjatywa, która łączy działania edukacyjne i eksperymenty badawcze przy wykorzystaniu kamienia naturalnego. Angażuje kilkanaście jednostek edukacyjnych i organizowana jest przez wydziały architektury i projektowania włoskich uniwersytetów we współpracy z firmami, szkołami zawodowymi oraz szkołami artystycznymi.

2MIĘDZYNARODOWY SZCZYT KAMIENIARSKI W WERONIE
W drugim dniu targów Marmo+Mac w Weronie odbył się Międzynarodowy Szczyt Kamieniarski, zorganizowany przez Veronafiere we współpracy z Włoskim Instytutem Handlu oraz Włoskim Związkiem Producentów Maszyn Marmomacchine.

Tematem tegorocznego spotkania były „Światowe trendy w sektorze konkurencyjnym pomiędzy alternatywnymi materiałami i wojnami handlowymi”. W spotkaniu uczestniczyło kilkunastu przedstawicieli branży kamieniarskiej z całego świata, m.in. z Chin, USA, Libii, Włoch, Niemiec, Anglii, Hiszpanii, Rosji oraz Polski. Uczestnicy prezentowali swoje doświadczenia w odniesieniu do wzrastającej konkurencyjności ceramiki, płyt wielkoformatowych czy kwarcytów w odniesieniu do kamienia naturalnego i branży kamieniarskiej w poszczególnych krajach oraz sposoby radzenia sobie z problemem nieuczciwej konkurencji ze strony producentów ww. materiałów polegającej na promowaniu ich jako kamień naturalny, imitowaniu wzorów i kopiowaniu nazw kamieni naturalnych. Polską branżę reprezentował Dariusz Duda ze Związku Pracodawców Branży Kamieniarskiej.

Stanowiska uczestników różniły się od siebie i były, można powiedzieć, skrajnie różne. Od pozytywnych, tzn. takich, że branży kamieniarskiej nic nie grozi – że sama się obroni, jako ta tradycyjna i bliska człowiekowi, do takich, wedle których zagrożenie jest tak duże, że bez konkretnych działań ze strony rynku (firm, targów, instytucji, organizacji oraz mediów) produkty kamieniarskie przejdą do sektora dóbr luksusowych, co uszczupli rynek klientów. Włoski związek producentów maszyn przeprowadził badanie na temat świadomości właścicieli firm kamieniarskich na temat zagrożeń z rynku ceramicznego.

W końcowych wnioskach okazało się, że jeszcze rok temu większość przedsiębiorców traktowała produkty ceramiczne jako szansę na rozwój działalności firmy. Rok później ci sami przedsiębiorcy uznali i doświadczyli, że jest to jednak zagrożenie dla ich działalności. Jedną ze strategii skutecznej 4 awalki z konkurencyjnością ceramiki w stosunku do kamienia, zaprezentowaną przez niemieckich specjalistów, był dokument oparty na badaniach poważnych instytutów potwierdzający, że kamień naturalny jest najbardziej ekologicznym produktem możliwym do zastosowania na posadzkach i elewacjach, co daje największą liczbę punktów dla budynku w kontekście zrównoważonego rozwoju. Wyprodukowanie płyt z kamienia naturalnego nie pochłania tyle energii co podobne wyroby z ceramiki, kwarców czy konglomeratów. Badania zostały zlecone przez Niemiecki Związek Kamieniarski, a dokument jest udostępniany przez organizacje członkowskie EUROROC.




Adriana Czekaj

Świat Kamienia nr 6 (115) 2018


SK 114 Okładka www 184x260pix      SK 115 Okładka www 240x340pix                             
Poprzednie wydanie 5(114)2018   Świat Kamienia 6(115)2018   Następne wydanie 1(116)2019
OD REDAKCJI
Za nami najważniejsze targi. Werona potwierdziła prymat stolicy spotkań branży kamieniarskiej. 1636 wystawców z 65 krajów, a pośród nich media branżowe z całego świata. W listopadowym wydaniu oczywiście relacjonujemy minione wydarzenie. Na naszych łamach także plener rzeźbiarski „Dziedzictwo” oraz XVII Kongres Kamieniarski ZPBK. Najnowsze wydanie „Świata Kamienia” otwiera jednak raport, w którym możliwie wszechstronnie traktujemy zagadnienie… iluminacji. Gdy źródłem światła nie są promienie słoneczne, po zmroku, kamień może czy wręcz musi być oświetlony. I właśnie technikom oświetleniowym postanowiliśmy poświęcić możliwie dużo miejsca.
Jesień to wzmożony okres stawiania nagrobków. Co to są groby murowane i dlaczego lektura przepisów rozporządzenia to zdecydowanie za mało, by bez ryzyka podejmować się wykonawstwa takich grobów? O tym traktuje artykuł poradnikowy naszego specjalisty. Żyjące kamienie, krystalizujące się na powierzchniach spękań skalnych – to z kolei zachęta, by bliżej poznać materię przypominającą organizmy. W numerze mamy też kontynuację autorskiej interpretacji patyny w przestrzeni publicznej. W rubryce „Z teki konserwatora” przeczytacie o Malcie, co – a jakże – na skale stoi, a dziś jest popularną scenerią hollywoodzkich produkcji filmowych. Na sąsiednich stronach czeka bogato ilustrowany przewodnik geoturysty po zachodnim wybrzeżu Turcji. Dla jednych gruz skalny, a dla znawców meteorytyki – galaktyka bezcennych okazów. Koniecznie trzeba przeczytać artykuł o kamieniu pozaziemskim, bo ze swadą napisana to historia jedynych w swoim rodzaju „upadków”. I oczywiście odwiedźcie stoisko naszej redakcji podczas targów w Poznaniu!
Zapraszamy do lektury.

68 TYSIĘCY MA MARMO+MAC 2018
 
Biznes i kultura na terenie Veronafiere rozwijają światową społeczność kamieniarską – takie motto przyświecało 53. edycji Międzynarodowych Targów Kamienia Naturalnego, Technologii i Projektowania, które odbyły się w Weronie od 26 do 29 września.
W ciągu tych czterech dni targi odwiedziło 68 tysięcy zainteresowanych kamieniem, technologią i projektowaniem ze 150 krajów; 62% uczestników przybyło tu spoza Włoch. Zwiększone zainteresowanie wykazali goście z USA, Chin, Indii i Rosji. Ci z Europy uplasowali się na niezmiennym, stabilnym poziomie, a spośród nich największą liczbą wyróżnili się zwiedzający z Niemiec i Hiszpanii. Dla profesjonalistów z Afryki i Azji Wschodniej Marmo+Mac to nadal wydarzenie o dużym potencjale, acz czekającym na odkrycie.

MALTA NA SKALE STOI
W jednej garderobie siedzi Russell Crowe. Lada moment wcieli się w rolę generała Maximusa. W garderobie obok siedzi Richard Harris, przy którym również uwijają się charakteryzatorki, by zagrał rolę cezara Marka Aureliusza. W międzyczasie pracownicy planu przygotowują scenografię do filmu „Gladiator” Ridleya Scotta w Forcie Ricasoli, po drugiej strony zatoki Valletty.
Jest rok 2000 i sceneria tej wyspy została wybrana do uwiecznienia jej obrazów dla kilkudziesięciu scen filmu. Budynki i budowle miast tej wyspy zbudował zakon joannitów. Kolejni właściciele malty – począwszy od fenicjan, przez greków, kartagińczyków, rzymian, wielkich mistrzów zakonu joannitów zwanych zakonem maltańskim – budują rozrzucone po całej wyspie wieże obserwacyjne, kościoły, mury obronne i zamki z miejscowego wapienia koralowego, zwanego też muszlowym.
                                                                                                                                           Zobacz więcej...

5 NAJWAŻNIEJSZYCH TRENDÓW CERAMIKI NAGROBKOWEJ

Początki fotografii na porcelanie sięgają lat 50. XIX wieku. Połączenie fotografii i ceramiki było świetnym sposobem na przedłużenie trwałości obrazów malowanych światłem. Choć z początku wykorzystywane było ono do ozdabiania zastaw stołowych oraz elementów dekoracyjnych, dość szybko technologia ta zaczęła rozwijać się w kierunku utrwalania wizerunków osobistości znanych i lubianych, szlachty czy też rodzin królewskich.  Ludzie od zawsze interesowali się osobami pełniącymi funkcje publiczne i chcieli posiadać elementy dekoracyjne z ich podobiznami. Podobnie jak dzisiaj można nabyć piórnik dla dziecka z bohaterem ulubionego serialu bądź wysłać z Londynu kartkę ze zdjęciem królowej Elżbiety. Niedługo później zaczęto stosować zdjęcia na porcelanie w celu utrwalenia wizerunków osób zmarłych. Obrazy przeniesione na porcelanę i wypalone w dużej temperaturze cechowały się, podobnie jak obecnie, dużą trwałością i odpornością na czynniki zewnętrzne.
                                                                                                      Zobacz więcej...



Ponadto:
 
Spis treści
  • Od redakcji   
  • Elektronizacja po polsku   
  • Architekci światła    
  • 68 tysięcy  na Marmo+Mac 2018   
  • Marmo+Mac 2018 w obiektywie   
  • Jubileusz Kamieniarstwa Jan Hybiak   
  • The Italian Stone Theatre (cz. 1)   
  • Dziedzictwo zaklęte w kamieniu   
  • Spójny wizerunek lublinian   
  • Integracja i rozwój   
  • Groby murowane   
  • Kryształy – żyjące kamienie   
  • Spatynowany kamień  w przestrzeni publicznej (cz. II)   
  • Malta na skale stoi   
  • Elegancja, niepowtarzalność, estetyka, klasa…   
  • Zachodnie wybrzeża Turcji (cz. II)   
  • DLA Investments od kuchni   
  • O meteorytach… trochę (cz. III)   
  • Grupa EGA  na Warsaw Home 2018   
  • Automatyczne wycinanie  bez rysowania szablonów   
  • Kompleksowo  i bez kompleksów   
  • Cmentarz  w Dreźnie (cz. II)   
  • 5 najważniejszych trendów  ceramiki nagrobkowej   
  • STONE 2018: Spotkanie branży kamieniarskiej i architektonicznej   

 

Świat Kamienia nr 1 (116) 2019


SK 115 Okładka www 184x260pix      SK 116 Okładka www 240x340pix                             
Poprzednie wydanie 5(114)2018   Świat Kamienia 6(115)2018 Następne wydanie 1(116)2019
OD REDAKCJI

W styczniowym wydaniu mamy oczywiście podsumowanie Targów Branży Kamieniarskiej STONE 2018. Wydarzenie było miejscem wielu nowości technologicznych. Na marginesie wspomnijmy: piramida Cheopsa to ok. 6,5 mln ton kamienia, co odpowiada rocznemu wydobyciu bloków we Włoszech pod koniec XX wieku. Porównanie to przemawia do wyobraźni i dlatego w najnowszym wydaniu mamy wiele artykułów, których punktem wyjścia jest urabianie skał.
Swego czasu kalkulacja ekonomiczna kazała odtrąbić zmierzch metod przecierania udarowego. Dziś nie brak głosów, że rama piłowa, korbowód, koło zamachowe – elementy charakterystyczne dla tradycyjnego podejścia – można reaktywować z zaskakująco dobrymi rezultatami. O swoistym powrocie do przeszłości traktuje nasz raport. Dłuta, groty, pobijaki –wiele narzędzi ręcznych stosowanych od czasów faraonów do dziś – bierze na warsztat Janusz Skalski. Z kolei o mozaikach z perspektywy historycznej pisze Tomasz Pruchnicki. Mamy też lekturę dla fanów geoturystyki, a także rozmowę z artystką, której realizacje dowodzą, że nie siła mięśni decyduje o efektach dzieł z kamienia.
To oczywiście tylko wybrane spośród wielu propozycji, które ucieszą nie tylko specjalistów naszej branży. Skądinąd uznanych autorytetów nigdy za wiele, zwłaszcza gdy tworzą podwaliny nowatorskich badań, tym milej jest nam informować o jubileuszu pracy naukowo-dydaktycznej prof. dra hab. Janusza Skoczylasa. Uczestnik wielu misji archeologicznych, jest również autorem niezliczonych fachowych publikacji. Fakt, że znajduje czas także dla Czytelników „Świata Kamienia”, to wystarczający powód, by życząc mu wielu sił twórczych, przybliżyć sylwetkę tego znakomitego specjalisty.
Zapraszamy do lektury!

Stone 2018
Wystawcy z wielu stron świata prezentowali najnowocześniejsze narzędzia i maszyny.  Tym razem mniej kamiennych bloków i surowych płyt, a zamiast tego całe spectrum zastosowań przeróżnych kamieni – od drobnej biżuterii, mozaiki, okładzin, poprzez wielkoformatowe elementy dekoracyjne, rzeźby, meble czy wreszcie pomniki.
Ponad 5 tysięcy uczestników, stoiska 220 firm, spora dawka prelekcji i wykładów – miniona edycja targów ( Poznań, 20–23 listopada) potwierdziła pewien trend. Z roku na rok na terenach Międzynarodowych Targów Poznańskich przybywa wystawców nowoczesnych technologii oraz sprzętu niezbędnego w obróbce czy transporcie kamienia. Takie propozycje prezentowano przede wszystkim w hali 7A i 7. Kolejne spostrzeżenie dotyczy polityki niektórych ważnych graczy w dostawach kamienia, którzy zwyczajowo prezentują się w hali nr 8A: decydują się wystawiać w Poznaniu nie rokrocznie, ale co dwa lata. W ich miejsce w tym roku zadebiutowało kilka firm, m.in. Kamieniarstwo Wawrzyniak z miejscowości Murowana Goślina w powiecie poznańskim, Klink International, Global Stone z Poznania, Granumlux LDA z Portugalii, SAS M.F.D. Granits z Francji.
 

Kamieniarstwo w Kastylii i León

Kastylia i León to największa hiszpańska wspólnota autonomiczna, w której skład wchodzi dziewięć prowincji: Ávila, Burgos, Palencia, Segowia, Soria, Valladolid, León, Salamanka i Zamora. To właśnie tutaj znajduje się ponad połowa dziedzictwa kulturowego Hiszpanii: 12 katedr, 6 tys. kościołów, blisko 400 muzeów, ponad 200 zamków i 7 miejsc uznanych przez UNESCO za należące do światowego dziedzictwa kulturalnego. W Salamance znajduje się najstarszy z istniejących w Hiszpanii uniwersytetów. Stolicą regionu jest miasto Valladolid. I tu właśnie 25 listopada 2018 roku rozpoczęła się wizyta studyjna polskich importerów kamienia.
                                                                                                                                           Zobacz więcej...
                                                                                                    
O 50 latach pracy naukowej prof. dra hab. Janusza Skoczylasa

Granice? Nigdy żadnej nie widziałem, ale słyszałem, że istnieją w umysłach niektórych ludzi.
Thor Heyerdahl

Powyższa sentencja autorstwa Thora Heyerdahla, słynnego geografia i archeologa, mogłaby być myślą przewodnią dorobku naukowego prof. dra hab. Janusza Skoczylasa. Jego zainteresowania badawcze udowadniają, że nauce nie należy stawiać granic, dostojny jubilat przez niemal 50 lat swojej działalności naukowej pracował bowiem nad rozwojem badań interdyscyplinarnych w zakresie geologii i archeologii. Jego szerokie zainteresowania badawcze obejmują petrografię, historię geologii i górnictwa oraz geologię regionalną świata i Polski. Szczególne miejsce w jego badaniach zajmuje historia eksploatacji, obróbki i użytkowania surowców skalnych przez człowieka (materiał budowlany i obiekty użytkowe), począwszy od paleolitu po wczesne średniowiecze. Uważa się go za prekursora badań petroarcheologicznych (archeometrycznych) w Polsce.                                                                                                                    Zobacz więcej...


Ponadto:
 

Spis treści

Od redakcji    
Kamień, szkło, drewno    
Diamentowe wahadłowe?    
Stone 2018    
STONE 2018 w obiektywie    
O 50 latach pracy naukowej prof. dra hab. Janusza Skoczylasa    
Barbórka 2018    38
Kamieniarstwo w Kastylii i León    
Ewa, co ludzi budzi    
Od drewnianych klinów do CNC     
Kryształy śmierci    
The Italian Stone Theatre (cz. 1I)    
Mozaika prawdę o czasach (o)powie    
Spatynowany kamień w przestrzeni publicznej (cz. III)    
The Young Stone Project na Marmomac    
Turcja centralna i wschodnia    
O meteorytach… trochę (cz. IV)    
Hotel Warszawa – dawny budynek firmy Prudential (cz. II)    
Inteligentna maszyna to jak „myślący pracownik”    
Sandmaster Pro – inwestycja w rozwój    
Cmentarz w Dreźnie, część III    
Lapitec® – Archiproduct Award 2018   

O 50 LATACH PRACY NAUKOWEJ PROF. DRA HAB. JANUSZA SKOCZYLASA

O 50 latach pracy naukowej prof. dra hab. Janusza Skoczylasa

Granice? Nigdy żadnej nie widziałem, ale słyszałem, że istnieją w umysłach niektórych ludzi.

Thor Heyerdahl

Powyższa sentencja autorstwa Thora Heyerdahla, słynnego geografia i archeologa, mogłaby być myślą przewodnią dorobku naukowego prof. dra hab. Janusza Skoczylasa. Jego zainteresowania badawcze udowadniają, że nauce nie należy stawiać granic, dostojny jubilat przez niemal 50 lat swojej działalności naukowej pracował bowiem nad rozwojem badań interdyscyplinarnych w zakresie geologii i archeologii. Jego szerokie zainteresowania badawcze obejmują petrografię, historię geologii i górnictwa oraz geologię regionalną świata i Polski. Szczególne miejsce w jego badaniach zajmuje historia eksploatacji, obróbki i użytkowania surowców skalnych przez człowieka (materiał budowlany i obiekty użytkowe), począwszy od paleolitu po wczesne średniowiecze. Uważa się go za prekursora badań petroarcheologicznych (archeometrycznych) w Polsce.

Pierwszym kamieniem milowym na drodze kariery naukowej była nauczycielka geografii w liceum, która zaszczepiła w przyszłym profesorze pasję do geologii. Zaowocowało to tytułem magistra geologii (1970 r.) na Uniwersytecie Wrocławskim, a następnie pracą doktorską (1974 r.) pod tytułem „Rozwój tektoniki północno-zachodniej części monokliny przedsudeckiej”, obronioną na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

  Fot. 01_Skoczylas
Fot.1. Wykopaliska w Łeknie, Łekno 1989

Dalsze losy kariery naukowej potoczyły się w sposób nieoczywisty, jak na ówczesne czasy. Mirosława Szulc, koleżanka Profesora z lat szkolnych, zainspirowała go do rozwinięcia zainteresowań humanistycznych. Dzięki jej inicjatywnie Janusz Skoczylas w trakcie towarzyskich spotkań młodych naukowców nawiązał znajomość z dr. Andrzejem Prinke z Muzeum Archeologicznego w Poznaniu. Przyjacielskie spotkania i dyskusje przerodziły się we wspólną pracę. Razem stworzyli podwaliny nowatorskich badań petroarcheologicznych nad narzędziami neolitycznymi z obszaru Polski.

Rok 1972 był kolejnym kamieniem milowym w jego karierze. Z inicjatywy dr Zofii Walkiewicz mgr Skoczylas wziął po raz pierwszy udział w badaniach wykopaliskowych polskiej misji archeologicznej w rzymskim Novae (Bułgaria), pod kierownictwem prof. dra hab. Stefana Parnickiego-Pudełko (później dra Andrzeja Biernackiego). Współpraca między doświadczonym, szanowanym archeologiem o uznanym dorobku naukowym i młodym geologiem ukształtowała jego podejście do badań łączących te dwie, wydawałoby się, skrajne dyscypliny. O nowości tego typu prac w polskiej archeologii i obawach z nich wynikających może świadczyć żartobliwe powiedzenie: „Nic na siłę, wszystko młotkiem”, które miało dotyczyć badań geologicznych na stanowisku archeologicznym. Profesor przez lata swej pracy zdołał zmienić świadomość archeologów w tym zakresie.

Ciężka praca w terenie, słoneczny klimat, dobre wino i jedzenie sprzyjały towarzysko-naukowym wymianom myśli i zawieraniu nowych znajomości, m.in. z prof. drem hab. Medekszą z Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej, z którym w latach późniejszych prof. Skoczylas miał przyjemność pracować w hellenistyczno-rzymskim mieście Marina El-Alamein w Egipcie. Brał także udział w międzynarodowych ekspedycjach archeologicznych w rzymskim Krivina Iatrus (Bułgaria) oraz w hellenistyczno-rzymskim Chersonezie Taurydzkim (Ukraina).

  Fot. 02_Skoczylas
Fot.2. Stanowisko archeologiczne nad Dunajem w Bułgarii, Borowo 2001

W 1982 roku z inicjatywy ówczesnego dyrektora Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy Andrzeja Kaszubkiewicza powstała grupa naukowców łącząca zarówno archeologów, architektów, jak i przyrodników (m.in. gleboznawców, biologów, geografów), w tym profesora Skoczylasa jako geologa. Skupiali się oni na interdyscyplinarnych badaniach wczesnośredniowiecznego Ostrowa Lednickiego.

Trzecim kamieniem milowym w karierze dra Skoczylasa była praca z 1990 roku pod tytułem „Użytkowanie surowców skalnych we wczesnym średniowieczu w północno-zachodniej Polsce”, dzięki której uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie archeologii.

Dzięki licznym badaniom na arenie międzynarodowej oraz w Polsce, m.in. na Ostrowie Tumskim w Poznaniu, w Gnieźnie, Łeknie czy Wolinie, jest uznawany za eksperta w zakresie surowców skalnych. Ta ugruntowana opinia przyczyniła się do wyboru w 1980 roku do Międzynarodowego Komitetu Badań Petroarcheologicznych w Europie.

Przez lata ściśle współpracował naukowo również z prof. dr hab. Hanną Kočką-Krenz, prof. drem hab. Janem Żakiem, prof. drami hab. Zofią i Stanisławem Kurnatowskimi, prof. drem hab. Andrzejem Wyrwą, drem hab. Piotrem Chachlikowskim, drami Eldegardą i Eugeniuszem Foltynami, dr Katarzyną Gralą, Henrykiem Walendowskim, Leonardem Jochemczykiem oraz wieloma innymi badaczami. Współpracował także z podmiotami gospodarki narodowej i kultury, czego wyrazem może być ponad 140 opracowań.

Dorobek badań dra hab. Janusza Skoczylasa, prócz badań petroarcheologicznych i stricte geologicznych, o których wspomniano powyżej, obejmuje także badania sozologiczne oraz badania nad historią nauk geologicznych. Były one podstawą do nadania mu 26 stycznia 1999 roku, z rąk prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego, nominacji profesorskiej.

Od początku swojej kariery naukowej prof. dr hab. Janusz Skoczylas prowadził także działalność dydaktyczną dla studentów kierunków: geologia, geografia, turystyka i rekreacja oraz ochrona środowiska na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika i w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Słupsku oraz w Państwowej Wyższej Szkole im. Jana Amosa Komeńskiego w Lesznie. Najlepszym świadectwem jego pracy naukowo-dydaktycznej jest grono wypromowanych uczniów: 6 doktorów i ponad 190 magistrów.

Jego osiągnięcia naukowe w ciągu niemal 50 lat pracy obejmują autorstwo lub współautorstwo ponad 530 publikacji naukowych, w tym 15 monografii i 2 podręczników. Wygłosił również ponad 220 odczytów i referatów w kraju i za granicą.

Pełnił także funkcje administracyjne w strukturach Wydziału Nauk Geograficznych i Geologicznych UAM. W latach 2002–2008 pełnił funkcję prodziekana, w latach 1999–2002 i 2008–2012 był wicedyrektorem Instytutu Geologii UAM, w latach 2006–2018 r. był kierownikiem Zakładu Geologii Dynamicznej i Regionalnej w Instytucie Geologii UAM.

Jest także członkiem wielu organizacji na szczeblu krajowym i międzynarodowym:

       Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Geologicznego (1997–2003), przewodniczący Oddziału Poznańskiego Polskiego Towarzystwa Geologicznego (1991–2017), wiceprzewodniczący sekcji sozologicznej PTG (1991–2003)

       Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (od 1976)

       Stowarzyszenia Archeologów Polskich (od 1991)

       Poznańskiego Towarzystwa Prehistorycznego (od 1991)

       Komisji Badań Czwartorzędu PAN (od 1991)

       Komisji Źródłoznawczej Komitetu Nauk Pra- i Protohistorycznych (1991–1995),

       Komisji Ochrony Przyrody Nieożywionej przy Radzie Ochrony Przyrody (1991–1995)

       Komitetu Nauk Geologicznych PAN (2011–2015)

       Komitetu Historii Nauki i Techniki PAN (od 2015)

       Międzynarodowego Komitetu Badań Petroarcheologicznych w Europie (1980–2001)

       INHIGEO – International Commission on the History of Geological Sciences w ramach International Union of Geological Sciences (od 1996 r.)

       Litewskiego Towarzystwa Przyrodników (Lietuvos Gamtos Draugija – od 1999).

Jego zasługi dla badań nad historią nauk geologicznych zostały wyróżnione w 2018 r. honorowym członkostwem w International Commission on the History of Geological Science w ramach International Union of Geological Science (INHIGEO). W Dzień Górnika, czyli tradycyjną Barbórkę 2003 roku prof. Skoczylas został mianowany na stopień górniczy, tj. generalnego dyrektora górniczego III stopnia. Z kolei w 2006 roku na Politechnice Śląskiej w Gliwicach przyznano mu honorowy kordzik górniczy. Należy dodać, że został odznaczony także nagrodą zespołową Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego oraz 10 nagrodami rektora UAM.

  Fot. 03_Skoczylas
  Fot.3. Uroczystość przyznania honorowego kordzika górniczego, Gliwice 2006

Konieczność wyjazdów służbowych rozwinęła w prof. Skoczylasie pasję do turystyki oraz poznawania miejsc i kultur. Jego podróże po całym świecie są inspiracją do powstawania licznych artykułów popularnonaukowych, m.in. w poczytnym dwumiesięczniku „Świat Kamienia”, które promują i prezentują wykorzystanie kamienia w codziennym życiu na całym świecie.

Życzymy Panu Profesorowi wielu sił twórczych i dalszych sukcesów naukowych.

Michalina Dzwoniarek-Konieczna, Marta Węcławska
Fot. Archiwum J. Skoczylasa







 

STONE 2018

Stone 2018

Wystawcy z wielu stron świata prezentowali najnowocześniejsze narzędzia i maszyny.  Tym razem mniej kamiennych bloków i surowych płyt, a zamiast tego całe spectrum zastosowań przeróżnych kamieni – od drobnej biżuterii, mozaiki, okładzin, poprzez wielkoformatowe elementy dekoracyjne, rzeźby, meble czy wreszcie pomniki.
Ponad 5 tysięcy uczestników, stoiska 220 firm, spora dawka prelekcji i wykładów – miniona edycja targów ( Poznań, 20–23 listopada) potwierdziła pewien trend. Z roku na rok na terenach Międzynarodowych Targów Poznańskich przybywa wystawców nowoczesnych technologii oraz sprzętu niezbędnego w obróbce czy transporcie kamienia. Takie propozycje prezentowano przede wszystkim w hali 7A i 7. Kolejne spostrzeżenie dotyczy polityki niektórych ważnych graczy w dostawach kamienia, którzy zwyczajowo prezentują się w hali nr 8A: decydują się wystawiać w Poznaniu nie rokrocznie, ale co dwa lata. W ich miejsce w tym roku zadebiutowało kilka firm, m.in. Kamieniarstwo Wawrzyniak z miejscowości Murowana Goślina w powiecie poznańskim, Klink International, Global Stone z Poznania, Granumlux LDA z Portugalii, SAS M.F.D. Granits z Francji.
O międzynarodowym charakterze targów świadczyła obecność wystawców z 18 krajów: Polski, Portugalii, Słowenii, Włoch, Ukrainy, Chin, Belgii, Indii, Węgier, Litwy, Wielkiej Brytanii, Czech, Francji, Szwecji, San Marino, Holandii, Hiszpanii i USA. Spośród znanych dostawców technologii nie zabrakło takich firm jak: Abra, Breton, DTG Polska, Kalinowski Burner’s Producer, MC Diam, Mach+, Mekanika, Promasz, Silkam, TGR, Weha. Wśród dostawców kamienia wyróżniały się powierzchnią stoisk propozycje Tiera Stones, Hallindens Granit AB, Interstone, Granit Dulniak.

Miniona edycja targów zapisała się kilkoma spektakularnymi premierami. Szerokim echem odbił się gotowy do wdrożenia pomysł przezbrojenia maszyn działających jak trak wahadłowy, ale pracujących w oparciu o technologię segmentów diamentowych. Technologia doskonalona od co najmniej 2011 roku przez firmę EHWA Diamond Industrial Co. z siedzibą w Korei Południowej zyskała status systemu „Zenesis Gang Saw”, chronionego międzynarodowymi patentami, a jej popularyzacji w Polsce podjęła się spółka MC Diam. W Poznaniu mieliśmy też krajową premierę pierwszego tak kompaktowych rozmiarów waterjeta marki Omax. ProtoMAX nie bez powodu nazywany jest urządzeniem osobistym, a jak się dowiedzieliśmy, w realizację najnowszej maszyny prócz inżynierów z USA zaangażowani byli także polscy specjaliści.

– To urządzenie mobilne, a o możliwościach obróbczych pełnowymiarowej maszyny. Już pierwszego dnia targów znalazł pierwszego właściciela – wspomniał Grzegorz Ślusarczyk, menedżer ds. sprzedaży w firmie Jet System sp. z o.o., sp.k. – Na pewno zainteresuje firmy, które realizują prace z dala od swych warsztatów przy wycinaniu co bardziej finezyjnych detali.
Propozycja znalazła się wśród wyróżnionych Złotym Medalem MTP, podobnie jak ATMS Ploter Laserowy CO2 PRO710 (producent: ATMSolutions sp. z o.o.), 5-osiowa piła Donatoni JET 625 CNC (producent: Donatoni Macchine SRL, firma zgłaszająca: Mekanika sp. z o.o.) oraz galanteria nagrobkowa ze stali nierdzewnej (producent: Adjatech sp. z o.o., sp. k.). Z kolei nagrody Acanthus Aureus, przyznawane wystawcom, którzy najlepiej potrafili zobrazować swoją wizję stoiska w połączeniu ze strategią marketingową firmy, otrzymały następujące przedsiębiorstwa: Jet System sp. z o.o., sp.k, Syntetyk s.c. Małgorzata Nowicka, Zdzisław Nowicki, Granumlus LDA, H.M. Tarn Granit Hanna Mickiewicz, Interstone Sp. z o.o., Hallindens Granit AB i Tiera Stones sp. z o.o., sp.k.

ARENA STONE
Targom towarzyszyły wydarzenia opracowane z myślą o profesjonalistach branży kamieniarskiej i architektonicznej, mające na celu umożliwienie ich przedstawicielom nawiązania bliższych relacji biznesowych. Jednym z takich kluczowych wydarzeń była Arena STONE – platforma integrująca profesjonalistów branży kamieniarskiej, architektów, projektantów i właścicieli biur projektowych. Przy okazji tegorocznej edycji targów STONE odbyła się po raz pierwszy, jednak docelowo ma stać się integralną częścią targów, merytoryczną, inspirującą, pokazującą innowacyjne rozwiązania z użyciem kamienia i szkła. Na jej program złożyły się prelekcje ekspertów branży i prezentacje twórczości znanych i cenionych na całym świecie projektantów wykorzystujących w swoich realizacjach kamień.
„Nowe wymagania dla posadzek kamiennych w zakresie odporności na poślizg”, „Prawo autorskie w branży kamieniarskiej” – referaty dr inż. Ewy Sudoł i radcy prawnego Marty Daćków dostarczyły cennej wiedzy naszej branży. Wśród prelegentów warto wymienić też wybitnego włoskiego prelegenta Raffaello Galiotto, który przedstawił prezentację „Marmo 4.0. Eksperymenty w kamieniu naturalnym”, uznanego na całym świecie twórcę mozaik, Giulio Menossiego, redaktora naczelnego niemieckiego portalu branżowego www.stone-ideas.com Petera Beckera oraz polskiego artystę tworzącego mozaiki Lubosza Karwata. Stoisko warsztatów mozaikowania oblegała zwłaszcza młodzież, która przybyła na targi ze swymi nauczycielami z Technikum Górnictwa Odkrywkowego (Strzegom), z Zespołu Szkół Budowlanych (Bydgoszcz), z „Budowlanki” im. gen. Władysława Sikorskiego (Inowrocław).

INTEGRACJA ŚRODOWISKA
Słów więcej o wydarzeniach inspirowanych czy sygnowanych przez Związek Pracodawców Branży Kamieniarskiej. Nie tylko dlatego, że minione targi zapisały się poważnym wzmocnieniem organizacji branżowej, skoro prawie dwadzieścia firm wypełniło deklarację członkowską i wstąpiło do ZPBK. W sąsiedztwie stoiska urządzono pokazy mistrzów ręcznej obróbki kamienia. W rywalizacji udział wzięli czterej kamieniarze – członkowie Związku, którzy startowali w zeszłorocznych mistrzostwach Polski: Grzegorz Kwapisiewicz, Jerzy Zysk, Rafał Frankiewicz i Zbigniew Zych. Wspólnie przygotowali projekt i ręcznie – w rekordowo krótkim czasie trzech dni – wykonali obelisk upamiętniający 100. rocznicę odzyskania niepodległości przez Polskę. Barwy materiałów – białego wapienia pińczowskiego i czerwonego piaskowca Kopulak – doskonale wpisały się w końcowy efekt pracy. Tu odnotujmy, że artysta strzegomski Jerzy Zysk miał w Poznaniu podwójny powód do dumy, bo okazał się też zwycięzcą tegorocznej rywalizacji o tytuł Mistrza Piaskowania, konkursu tradycyjnie realizowanego na stoisku „Świata Kamienia”.
Inicjatywą integrującą branżę na poziomie międzynarodowym była też misja gospodarcza „Study Tour”. Mowa o biznesowych spotkaniach podczas trwania targów dla reprezentantów 7 państw.
– Przedsiębiorcy i dziennikarze branżowi z Azerbejdżanu, Iranu, Turcji, Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Rosji, Ukrainy i Kazachstanu uczestniczyli w briefingu prasowym, by krótko potem uczestniczyć w zaaranżowanych przez nas spotkaniach z zainteresowanymi przedsiębiorcami z Polski – przybliża szczegóły inicjatywy Wojciech Hades z Polskiej Agencji Inwestycji i Handlu SA.
Minione targi to także wystawa prac przygotowana przez studentów Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w czasie kolejnej edycji Międzynarodowego Sympozjum Rzeźby w Kamieniu „Continuum”. Wydarzenie z roku na roku nabiera rozmachu, w czym niemała zasługa organizatora targów i zaangażowania nauczyciela akademickiego dr. Marcina Nosko z Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. A wspomnijmy, że w tym samym czasie odbyły się komplementarne wydarzenia: Targi Funeralne MEMENTO Poznań im. Wojciecha Krawczyka i Targi Branży Szklarskiej GLASS. Te ostatnie zapisały się skromniejszą obecnością wystawców i liczbą wydarzeń integrujących branżę, czego nie można powiedzieć o targach STONE 2018.
Rafał Dobrowolski

fot 1_IMG_5931
Fot 1: Targi Stone 2018 nie pobiły rekordu frekwencji, ale stanowiły dla uczestników platformę wybitnie integrującą środowisko kamieniarskie.
fot 2_IMG_6059
Fot 2: Kamień w blokach to rzadki widok na stoiskach.
fot 3
Fot 3: Trzeciego dnia targów artyści ukończyli prace nad obeliskiem upamiętniającym 100. rocznicę odzyskania niepodległości przez Polskę.

Fot. R. Dobrowolski

 

Nie czekaj dodaj firmę

do naszego katalogu!

 

 

Dodaj firmę...

 

Dodaj ogłoszenie drobne

do naszej bazy!

 

 

Ogłoszenia...

45-837 Opole,
ul. Wspólna 26
woj. Opolskie
Tel. +48 77 402 41 70
Biuro reklamy:
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.

Redakcja:
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.">
     Wszystkie prawa zastrzeżone - Świat-Kamienia 1999-2012
     Projekt i wykonanie: Wilinet