ZIDENTYFIKOWANO TAJEMNICZE BLOKI WAPIENIA ORAZ PIASKOWCA
- Szczegóły
-
Opublikowano: poniedziałek, 19, czerwiec 2017 11:56
Tysiące kamiennych elementów, które zalegały przez lata w magazynie, okazały się pozostałościami świątyni grobowej Totmesa I. Starożytny gmach był od dawna bezskutecznie poszukiwany przez archeologów.
Tego niezwykłego odkrycia dokonała polska egiptolog z Instytutu Kultur Śródziemnomorskich i Orientalnych PAN w Warszawie - Jadwiga Iwaszczuk. Przepięknie dekorowane fragmenty bloków, z których powstała świątynia, znajdowały się w magazynie Egipskiej Służby Starożytności. Zlokalizowano go grobowcu na terenie nekropolii tebańskiej niedaleko Luksoru.
Polscy egiptolodzy zaglądali do magazynu w poszukiwaniu ewentualnych bloków ze świątyni kobiety- faraona. Podczas jednej z takich wizyt natrafiono na ślad fragmentów pochodzących z badań wykopaliskowych przeprowadzonych w latach 70 – tych ubiegłego wieku. Prowadzący je naukowiec określił swoje odkrycie, jako świątynię Cha-achet z czasów panowania Hatszepsut. W rzeczywistości pozostałości tejże zostały odkryte dopiero kilka lat temu przez archeologów francuskich na terenie świątyni Ramzesa II - Ramesseum.
Po przeprowadzeniu badań polska egiptolog odkryła, że wszystkie ze znalezionych fragmentów pochodziły ze świątyni grobowej Totmesa I. Koronnym dowodem jest nazwa świątyni Totmesa I – Chenemet-anch znana ze źródeł pisanych, a zachowana na kamiennych fragmentach architektonicznych złożonych w magazynie. Świątynię wzniesiono dla Totmesa I z dwóch rodzajów kamienia był to – wapień i piaskowiec.
- To nietypowe – przekonuje Jadwiga Iwaszczuk – bo w czasach Hatszepsut korzystano głównie z wapienia.
Architekci wykorzystali piaskowiec, gdyż znali jego właściwości jako kamienia twardego, a zarazem elastycznego. Wszystkie elementy nośne ścian powstały właśnie z tego materiału. Z kolei wypełnienie oraz ściany wykonano z wapienia. Ostatecznie świątynię spotkał smutny koniec: jak wiele innych obiektów tebańskich wykorzystano ją, jako „kamieniołom” do pozyskania surowca na misy kamienne.
Oprac. DŚ
Fot. wikimedia.org