KONKURS NA POMNIK MARSZAŁKA JÓZEFA PIŁSUDSKIEGO

KONKURS NA POMNIK MARSZAŁKA JÓZEFA PIŁSUDSKIEGO

Z inicjatywą przedsięwzięcia wyszedł Społeczny Komitet Budowy Pomnika Marszałka Józefa Piłsudskiego w Poznaniu. Krótko potem, we wrześniu ubiegłego…

Czytaj...
HARD ROCK HOTEL

HARD ROCK HOTEL

Jedna z najnowszych realizacji, za którą stoi firma stoneCIRCLE, zyskała wiele prestiżowych nagród. Bar hotelowy otrzymał nagrodę Best…

Czytaj...
LAGASCA 99 I COSENTINO

LAGASCA 99 I COSENTINO

Zlokalizowany w dzielnicy Salamanca w Madrycie budynek mieszkalny Lagasca 99 nawiązuje swym charakterem do obiektów architektury wokół niego,…

Czytaj...
BUDUJMY EKOLOGICZNIE, ALE WYDAJNIE!

BUDUJMY EKOLOGICZNIE, ALE WYDAJNIE!

Taki apel do Ministerstwa Rozwoju wydało w połowie sierpnia br. dwanaście organizacji branży budowlanej, deweloperskiej, biznesowej i architektonicznej.

Czytaj...
Frontpage Slideshow | Copyright © 2006-2011 JoomlaWorks Ltd.

WARUNKI TECHNICZNE WYKONANIA I ODBIORU ROBÓT KAMIENIARSKICH (II)

Warunki techniczne wykonania i odbioru robót kamieniarskich (II)
Wykonywanie okładziny pionowej

1. Wykonywanie okładziny pionowej powinno być rozpoczynane od dołu, od ustawienia rzędu najniżej położonych elementów na stałej podstawie przejmującej obciążenie okładziną jednej kondygnacji. W przypadku okładziny pionowej zewnętrznej podstawą taka może być odsadzka fundamentu, specjalny występ wieńca, gzyms kordonowy lub odpowiednie wsporniki osadzone w ścianie nośnej. Elementy cokołów zewnętrznych wykonane ze skał nasiąkliwych należy od dołu odizolować, np. przez ułożenie paska papy na lepiku w miejscu zetknięcia się okładziny z fundamentem, chodnikiem itp. Może też obciążenie przejmować system kotwienia.
2. Elementy okładziny pionowej powinny być ustawione pod naciągnięty, wypoziomowany sznur (drut), który wyznacza położenie górnych krawędzi tych elementów. Osadzanie należy rozpoczynać od narożników, otworów, pilastrów itp. Jeśli to jest przewidziane projektem, należy w pionowych stykach elementów kamiennych osadzić trzpienie lub inne elementy kotwiące.

3. Po sprawdzeniu prawidłowości ustawienia, należy elementy okładziny pionowej bez zmiany ich położenia przytwierdzić montażowo do podłoża za pomocą haków stalowych o średnicy 8 – 12 mm oraz klinów wspornych.

4. Przy osadzaniu na pełną zalewkę należy, po unieruchomieniu elementów kamiennych (konieczne jest osadzenie kotew w pionach), przestrzeń między podłożem a tylną powierzchnią okładziny wypełniać stopniowo zaprawą, warstwami o wysokości nie większej niż 25 cm. Po wypełnieniu szczeliny do ¼ lub 1/3 wysokości danego rzędu elementów należy wykonanie zalewki przerwać, a po stężeniu zaprawy usunąć tymczasowe zamocowanie (w zależności od wymagań projektu zamocować odpowiednie stałe elementy kotwiące w poziomach). Następnie należy dopełnić zaprawą wypełnienie szczeliny do wysokości nie większej niż 6 – 8 cm poniżej górnej krawędzi licowej elementów kamiennych, a po sprawdzeniu spoinowania tej krawędzi i usunięciu ewentualnych nierówności przez ścięcie ich dłutem i przeszlifowanie szlifierką lub ręcznie, można przystąpić do wykonania wstępnego rzędu okładziny, powtarzając kolejno wszystkie czynności. W celu zabezpieczenia licowych krawędzi elementów należy przy ustawieniu kolejnego rzędu okładziny podkładać cienkie kliny drewniane.

5. Grubsze płyty okładzinowe (np. elementy cokołów) muszą być ze sobą łączone w narożnikach klamrami, wpuszczanymi w gniazda wykute lub wywiercone w płytach.

6. W przypadku, przewidzianego projektem, spoinowania okładziny należy przed wykonywaniem kolejnego rzędu ułożyć, na wyrównanej górnej powierzchni stykowej elementów, wąski pasek sklejki lub twardej płyty pilśniowej, który bezpośrednio przed spoinowaniem powinien być usunięty. Ponadto odpowiednimi wkładkami dystansowymi należy zapewnić utrzymanie jednakowej grubości spoin pionowych.

7. Przy wykonywaniu zalewki należy unikać zabrudzenia elementów zaprawą. Ewentualne zaciski należy niezwłocznie usunąć, zmywając powierzchnię okładziny wodą z mydłem za pomocą szczotek.

8. Przy osadzaniu płyt na słupach zaleca się stosować zamocowanie montażowe w postaci drewnianych jarzm opasujących słup na wysokości ustawionych płyt.

9. Przy licowaniu łuków nad otworami należy klińce okładziny ustawiać na krążynach równocześnie z obu stron w kierunku zwornika, mocując je do podłoża kotwami. Zwornik powinien być osadzony jako ostatni.

10. Osadzanie na sucho powinno być wykonywane na podstawie projektu określającego kształt i wymiary specjalnych elementów kotwiących, ich liczbę oraz sposób zamocowania, dostosowany do rodzaju okładziny i podłoża (np. za pomocą różnego rodzaju kotew w różny sposób osadzanych – przy osadzaniu bezpośrednim, albo śrub przytwierdzających elementy okładziny do szkieletu nośnego – przy osadzaniu pośrednim).

Określenie liczby, kształtu i wymiarów elementów kotwiących powinno nastąpić na podstawie szczegółowych obliczeń statycznych, uwzględniających działanie sił zewnętrznych i wewnętrznych na konstrukcję nośną ściany.

11. W nowoczesnych rozwiązaniach pojawiają się grodzie lub zabudowy otworów, wykonane z elementów aluminiowych. Opracowane dotychczas mocowanie fabryczne kołkami rozporowymi do muru należy przy okładzinie kamiennej zmienić. Poprawne zamocowanie podaje rys. 26-4 .


Rys. 26-4

Kotwienie elementów kamiennych przy elementach aluminiowych okien i drzwi:

a) system „Orzeł Biały”

b) system FAEL

1 - ceownik 50x38x5

2 - uszczelki

3- izolacje

12. Okładzina pionowa narażona jest na działanie zmian temperatury. Należy wprowadzić styki termiczne ( rys. 26-5 ), których wykonanie jest związane ze specjalnym mocowaniem z zastosowaniem dylatacyjnym kotew ( rys. 26-6 ).

Rys. 26-5.

Styki termiczne w okładzinach zalewanych, ciągłych (rozszerzalność 1 mm/m); konieczne zabezpieczenie poziome: a) narożne; styki wyrównawcze kamienne powinny zabezpieczać możliwość ruchu płyt, b) płaszczyznowe styki powinny być rozłożone na elewacji w pionach i poziomach, c) wrożne

1 – okładzina,

2 – zalewka,

3 – kit uszczelniający,

4 – podkładka elastyczna

Rys. 26-6.

Kotwienie kamienia przy dylatacjach termicznych: a) kotwa dylatacyjna nośna, b) kotwa dylatacyjna utrzymująca, c) kotwa dylatacyjna skręcona, d) kotwa dylatacyjna narożna

1 – górna płytka łącząca, dospawana

Wykonywanie okładziny poziomej

1. Przygotowanie elementów i podłoża. Przed przystąpieniem do osadzania elementów, gniazda oraz powierzchnie boczne i tylne płyt okładzinowych powinny być oczyszczone i zwilżone wodą. Bezpośrednio przed przystąpieniem do licowania powierzchni podłoże powinno być starannie oczyszczone z resztek zaprawy, z tłustych plam, kurzu, błota, a następnie dokładnie zmyte czysta wodą. Jakość elementów kamiennych dostarczonych na stanowisko robocze powinna być sprawdzona przed ich montażem. Ponadto elementy okładziny powinny być dobrane pod względem barwy, odcieni i naturalnych rysunków (użylenia) kamienia oraz dopasowane w trakcie próbnego ułożenia na sucho. Elementy osadzane na sucho powinny mieć uprzednio wywiercone otwory na kotwy i panewki. Podłoże powinno być starannie wyrównane, a w zależności od potrzeb izolowane

2. Okładziny stopni schodowych zawierają zarówno elementy pionowe (podstopnie), jak i poziome (stopnice). Jedne i drugie powinny być osadzone na zaprawie według tabl. 26-1 (ŚK1/38/2006) . Grubość warstwy zaprawy między podłożem i podstopnicą powinna wynosić 10 – 20 mm, a między podłożem i stopnicą nie powinna być mniejsza niż 20 mm. W styku między stopnicą powinny być osadzone trzpienie o średnicy 6 – 8 mm. Stopnie zewnętrzne powinny mieć spadek 1% w kierunku poprzedniej krawędzi stopnicy, dla stopni zaś wewnętrznych spadek ten powinien mieścić się w granicach 2 – 5%.

3. Elementy okładziny poziomej (podokienniki, nakrywy, balustrady itd.) powinny być osadzone na podkładzie o grubości 10 – 20 mm z zaprawy tabl. 26-1 (ŚK1/38/2006) .

4. Podokienniki zewnętrzne powinny po osadzeniu zapewnić prawidłowy spływ wody opadowej (spadek powinien być wyrobiony w podkładzie bądź powinien go mieć element kamienny). Spoina pozioma między podokiennikiem i krawędzią elementu okładziny pionowej, znajdującej się pod otworem okiennym oraz styki podokiennikowe z elementami konstrukcji okna, powinny być wypełnione wodoszczelnym kitem elastycznym.

5. Podokienniki wewnętrzne powinny być ułożone poziomo (dopuszczalne odchylenie do poziomu 1 mm/m), a w przypadku wnęki podokiennej – dodatkowo wzmocnione za pomocą wsporników metalowych wpuszczonych w mur podokienny.

6. Istotnym problemem jest konieczność utrzymania dylatacji poziomej.

Wykonywanie okładziny podwieszonej

1. Osadzenie elementów okładziny podwieszonej, tj. licowanie spodu poziomych elementów budynku (np. podciągów wsporników, nadproży okiennych i drzwiowych itd.) albo spodu elementów nachylonych do poziomu (np. podniebienia schodów) powinno być wykonywane na podstawie rysunków szczegółowych i pod nadzorem wykwalifikowanego majstra.

2. Podwieszenie okładzin kamiennych do belek i stropów żelbetowych zaleca się wykonywać za pomocą stalowych wieszaków wbetonowanych w elementy żelbetowe. Końcówka wieszaka tkwiącego w podłożu powinna być zgięta lub nagwintowana i zaopatrzona w podkład z płaskownika stalowego i nakrętkę. Kotwie – wieszaki powinny przenosić ciężar okładziny wraz z ciężarem warstwy świeżej zaprawy stanowiącej zalewkę. Zaleca się stosować kotwienie czołowe. Wieszaki muszą być zabezpieczone przed korozją.

3. Przy wypełnianiu przestrzeni między okładziną podwieszoną i podłożem należy zabezpieczyć prawidłowe położenie elementów kamiennych, podpierając płyty stojakami lub podtrzymując je hakami montażowymi lub klamrami.

4. Skrajne elementy nadproża zaleca się opierać częściowo na górnym brzegu licówki pionowej, a wszystkie elementy połączyć trzpieniami i podwiesić do konstrukcji nadproża. Elementy boczne ościeży powinny być szczególnie starannie połączone między sobą trzpieniami, a z obudową otworu klamrami.

5. Wszystkie elementy kamienne podwieszone muszą być zakotwione do podłoża kotwami ze stali odpornej na korozję lub z metali kolorowych. Szczegóły rozwiązań – patrz rys. 26-7, 26-8 . Dokumentacja techniczna powinna szczegółowo omawiać podwieszenia narażone na szczególne działanie sił i obciążeń dynamicznych.

Rys. 26-7.

Kotwienie płyt podwieszonych zalewanych: a) kotwienie do nadproża typu L, b) kotwienie do podciągów, c) kotwienie podwieszone kotwami z bolcem

1 – kotwy Z/1,

2 – blacha zabezpieczająca,

3 – kit uszczelniający,

4 – kotwa teowa,

5 – styk elastyczny,

6 – kotwa nośna

Rys. 26-8.

Osadzenie bez zalewki, podwieszenia i nadwieszenia: a) rozwiązanie podwieszone w dylatacji, b) z profilem w wyfrezowanym łożysku, c) profile wypuszczone na zewnątrz przy obciążeniach dynamicznych

Wykonywanie dylatacji

1. Dylatacje w okładzinie kamiennej powinny się pokrywać z dylatacjami licowanej budowli.

2. Odstępy między szczelinami dylatacyjnymi w okładzinie nie powinny być większe niż 20 m.

3. W budynkach nie mających dylatacji należy w okładzinie przewidzieć i wykonać szczeliny dylatacyjne, tzw. termiczne, przebiegające przez całą wysokość okładziny w odstępach 10 – 20 m i wypełnione kitem (patrz rys. 26-5, 26-6 ).

4. Dylatacja w okładzinie kamiennej może być wykonana jako dylatacja otwarta lub dylatacja kryta. Przy dylatacji otwartej osie szczelin dylatacyjnych okładziny i budynku powinny się pokrywać, przy dylatacji zaś krytej powinny być przesunięte o grubość elementu okładziny. Szerokość szczelin dylatacyjnych powinna wynosić:

- w okładzinach poziomych 0 – 10 mm,

- w okładzinach pionowych 10 – 15 mm.

5. W okładzinach poziomych należy przy dylatacjach konstrukcyjnych stosować dylatacje między płytami kamiennymi. Rozwiązanie szczegółowe podawać powinna dokumentacja techniczna ( rys. 26-9 ).

Rys. 26-9

Dylatacje poziome i zakończenia posadzek: a) zakończenie wykładziny przy innych elementach wbudowanych, kanały cieplne, wycieraczki, b) dylatacja z elementów z tworzyw, c) dylatacja ze stykiem wypełnionym kitem.

1 – posadzka kamienna,

2 – zaprawa,

3 – kit elastyczny,

4 – wkładka poliuretanowa,

5 – warstwa wyrównawcza,

6 – uszczelka,

7 – kątownik 40x15x1,5,

8 – wykładzina podłogowa,

9 – dylatacja konstrukcyjna

Spoinowanie i czyszczenie wykładziny

1. Spoinowanie elementów kamiennych należy wykonywać po zakończeniu osadzenia całej okładziny lub jej wydzielonych fragmentów, stosując zaprawy po usunięciu paska sklejki lub płyty pilśniowej ze spoin poziomych.

2. Grubość i rodzaj spoiny (wypukła, wklęsła itp.) powinny być podane w projekcie i dostosowane do faktury okładziny.

3. Okładziny z miękkich wapieni należy spoinować zaprawą z dodatkiem mączki z tego samego wapienia.

4. W przypadku przewidywanego piaskowania okładziny (np. przy okładzinie z płyt piaskowcowych) należy spoinowanie wykonać po oczyszczeniu powierzchni licowanej.

5. Jeżeli grubość spoin jest mniejsza niż 1,5 mm, to nie należy wykonywać spoinowania, a elementy okładziny powinny być ustawione po dokładnym doszlifowaniu krawędzi.

6. Po ukończeniu osadzania elementów okładziny kamiennej, spoinowania i ewentualnych poprawek, należy lico zewnętrzne okładziny oczyścić. Elementy polerowane powinny być tylko zmywane wodą z mydłem za pomocą miękkich szczotek lub szmat, a elementy kamienne o innej fakturze należy oczyścić twardymi szczotkami ryżowymi lub podobnymi, albo za pomocą piaskowania w przypadku faktur groszkowanych lub piaskowanych.

7. Spoinowanie może być wykonane kitami stale plastycznymi przy ciśnieniowym wprowadzaniu kitu.

Tolerancje wymiarowe elementów okładzinowych kamiennych i dopuszczalne odchyłki w wykonaniu robót

1. Dopuszczalne tolerancje wymiarowe elementów okładzinowych kamiennych podano w tablicy 26-2 .

Tablica 26-2

Rodzaj wady lub uszkodzenia



Rodzaj faktury – obróbki powierzchni licowej płyt



Piłowanie



szlifowanie



polerowanie



Wichrowatość powierzchni licowej mierzona o przekątnej w mm/m



± 1,5



± 0,5



± 0,5



Wklęsłości i wypukłości powierzchni licowych



Nie powinny być większe niż wgłębienia określone dla danej faktury obróbki wg

BN-84/6740-02



Odchyłki kątów



narożnikowych powierzchni licowych w mm/m



-



± 1,0



-



Zawartych między powierzchnią licowa a powierzchniami bocznymi stykowymi w mm



-



± 2,0



-



Odchyłki od prostoliniowości krawędzi w mm/m



-



± 0,5



-



2. Dopuszczalne odchyłki w wykonaniu robót oraz sprawdzenie prawidłowości wykonania okładziny:

a. Sprawdzenie przygotowania elementów kamiennych, ich ustawienia lub ułożenia oraz zakotwienia, a także grubości zalewki lub podkładu, należy przeprowadzić na podstawie zapisów w dzienniku budowy.

b. Sprawdzenie grubości spoin i prawidłowości ich przebiegu; grubość i sposób wypełnienia spoin należy sprawdzać za pomocą oględzin zewnętrznych, a w przypadkach budzących wątpliwości przez pomiar z dokładnością do 1 mm. Sprawdzenie prostoliniowości i prawidłowości układu spoin w okładzinach z elementów regularnych (na zgodność z wymogami PN-72/B-06190) należy przeprowadzać przez naciągnięcie cienkiego sznura lub drutu wzdłuż dwóch dowolnie wybranych spoin na całą ich długość i pomierzenie odchyłek z dokładnością do 1 mm. Kierunek prostopadły należy sprawdzić przez przyłożenie do tego sznura lub drutu kątownika murarskiego i pomiar odchyleń z dokładnością do 1 mm.

c. Sprawdzenie prawidłowości powierzchni okładziny należy przeprowadzać na zgodność z wymaganiami PN-72/B-06190 za pomocą przykładania w dwóch prostopadłych do siebie kierunkach łaty kontrolnej o długości 2 m w dowolnych miejscach powierzchni i pomiaru szczelinomierzem z dokładnością do 2,0 mm prześwitu między tą łatą a powierzchnią okładziny. W przypadku, gdy zgodnie z wymaganiami dokumentacji okładzina nie tworzy płaszczyzny, do sprawdzenia należy zamiast łaty kontrolnej użyć odpowiednich szablonów.

d. Sprawdzenie dylatacji należy przeprowadzać za pomocą oględzin zewnętrznych i pomiaru w celu stwierdzenia zgodności ich wykonania z ustaleniami projektu technicznego i wymagań zawartych w pkt. pt. „Wykonywanie dylatacji”.

3. Sprawdzenie oczyszczenia okładziny należy przeprowadzać za pomocą oględzin zewnętrznych.

Kryteria oceny jakości odbioru wykonanej okładziny z kamienia naturalnego

1. Do odbioru całości zakończonych robót okładzinowych wykonawca obowiązany jest przedstawić dokumentację techniczną projektowo-kosztorysową, uwzględniającą wymagania odpowiednich norm i określającą rodzaj, typ i odmianę osadzania oraz ewentualne specjalne wymagania techniczne i dekoracyjne (np. kolorystyczne, fakturowe), jak również:

- stwierdzenie prawidłowego wykonania robót międzyoperacyjnych (protokoły z odbiorów międzyoperacyjnych),

- protokoły badań kontrolnych lub zaświadczenia stwierdzające jakość użytych materiałów ( atesty ).

Dopuszcza się tylko takie odstępstwa od dokumentacji technicznej, które nie naruszają postanowień norm, a są uzasadnione technicznie i uzgodnione z autorem projektu oraz są udokumentowane zapisem dokonanym w dzienniku budowy, potwierdzonym przez nadzór techniczny, albo innym równorzędnym dowodem.

2. Sprawdzenie zgodności z dokumentacją techniczną powinno być przeprowadzone przez porównanie wykonanej okładziny kamiennej z projektem technicznym i opisem oraz stwierdzenie wzajemnej zgodności za pomocą oględzin zewnętrznych i pomiaru.

3. Sprawdzenie podłoży powinno być przeprowadzone na podstawie protokołu badania międzyoperacyjnego, zawierającego stwierdzenie właściwej jakości i prawidłowego ukształtowania podłoża zgodnie z wymaganiami.

4. Sprawdzenie materiałów należy w czasie odbioru okładziny przeprowadzić pośrednio na podstawie zapisów w dzienniku budowy oraz przedłożonych przez dostawcę zaświadczeń (atestów) z kontroli jakości materiałów stwierdzających zgodność użytych elementów kamiennych i innych materiałów z wymaganiami dokumentacji technicznej oraz z właściwymi normami przedmiotowymi, a w przypadku materiałów nienormalizowanych - z wymaganiami ustalonymi świadectwem dopuszczenia do stosowania, wydanym w trybie obowiązujących przepisów. Materiały nie mające dokumentów potwierdzających ich jakość powinny być przed użyciem do robót poddane badaniom przez upoważnione laboratoria.



5. Ocena jakości. Jeżeli wszystkie badania przewidziane w pkt. pt. „Tolerancje wymiarowe elementów okładzinowych kamiennych”...) dadzą wynik dodatni, wykonaną okładzinę należy uznać za zgodną z wymaganiami normy. W przypadku gdy jakiekolwiek sprawdzenie dało wynik ujemny, należy albo całość odbieranych robót okładzinowych, albo tylko ich niewłaściwie wykonaną część, uznać za niezgodną z wymaganiami normy i niniejszych warunków technicznych. W razie uznania całości robót za niezgodne z wymaganiami normy, należy ustalić, czy trzeba całkowicie lub częściowo odrzucić roboty, czy też po dokonaniu poprawek możliwe jest doprowadzenie ich do zgodności z wymaganiami normy, a następnie przedstawienie do ponownego odbioru, którego wynik jest ostateczny. Ochrona kamienia przed korozją

Związki agresywne w atmosferze działają niszcząco na elementy kamienne. W niedługim czasie po osadzeniu występują widoczne uszkodzenia. Szczególnie daje się to zauważyć na okładzinie piaskowcowej i wapiennej. Należy, w zależności od zagrożenia, okładzinę kamienną zabezpieczyć. Rozróżnia się kilka metod i środków, które gwarantują dłuższy lub krótszy okres zabezpieczenia. Ostatnio szeroko stosowane jest nasycanie żywicami organicznymi oraz monomerami metaksylanu metylu. Do najczęściej rozpowszechnionych należy tzw. silikonowanie, czyli nasycanie estrami kwasu krzemowego. Sposób zabezpieczenia powinna określać dokumentacja techniczna i instrukcja technologiczna.

 

Nie czekaj dodaj firmę

do naszego katalogu!

 

 

Dodaj firmę...

 

Dodaj ogłoszenie drobne

do naszej bazy!

 

 

Ogłoszenia...

45-837 Opole,
ul. Wspólna 26
woj. Opolskie
Tel. +48 77 402 41 70
Biuro reklamy:
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.

Redakcja:
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.">
     Wszystkie prawa zastrzeżone - Świat-Kamienia 1999-2012
     Projekt i wykonanie: Wilinet