KONKURS NA POMNIK MARSZAŁKA JÓZEFA PIŁSUDSKIEGO

KONKURS NA POMNIK MARSZAŁKA JÓZEFA PIŁSUDSKIEGO

Z inicjatywą przedsięwzięcia wyszedł Społeczny Komitet Budowy Pomnika Marszałka Józefa Piłsudskiego w Poznaniu. Krótko potem, we wrześniu ubiegłego…

Czytaj...
HARD ROCK HOTEL

HARD ROCK HOTEL

Jedna z najnowszych realizacji, za którą stoi firma stoneCIRCLE, zyskała wiele prestiżowych nagród. Bar hotelowy otrzymał nagrodę Best…

Czytaj...
LAGASCA 99 I COSENTINO

LAGASCA 99 I COSENTINO

Zlokalizowany w dzielnicy Salamanca w Madrycie budynek mieszkalny Lagasca 99 nawiązuje swym charakterem do obiektów architektury wokół niego,…

Czytaj...
BUDUJMY EKOLOGICZNIE, ALE WYDAJNIE!

BUDUJMY EKOLOGICZNIE, ALE WYDAJNIE!

Taki apel do Ministerstwa Rozwoju wydało w połowie sierpnia br. dwanaście organizacji branży budowlanej, deweloperskiej, biznesowej i architektonicznej.

Czytaj...
Frontpage Slideshow | Copyright © 2006-2011 JoomlaWorks Ltd.

Żywicowanie kamienia

Kamieniarze dzielą się na entuzjastów i wrogów żywicowania kamienia. Ci ostatni tłumaczą swój sprzeciw wobec ingerowania w produkt naturalny chemią stwierdzeniem, że albo materiał kamienny nadaje się do wykorzystania albo nie i wszelkie ingerencje uznają za rodzaj oszustwa. Poglądy to jedno, a życie pokazuje, że żywicowanie to bardzo użyteczny zabieg, wydatnie wpływający tak na poprawę parametrów estetyczno-marketingowych kamiennych materiałów. Rozmaite potrzeby i konieczności zdecydowały o tym, że zabieg żywicowania kamiennych materiałów wydaje się być dziś już standardową operacją, wspomagającą ich trwałość, walory estetyczne i zalety użytkowe. Stosowane dzisiaj w tego rodzaju zabiegach preparaty chemiczne pozwalają także na usuwanie części jego defektów. Ponadto żywica może być wykorzystana do podklejania siatką kamienia w celu wzmocnienia szczególnie kruchych marmurów bądź trawertynów, piaskowców itd. W celu uzyskania w pełni satysfakcjonującego efektu w pierwszym rzędzie należy skonsultować się z dostawcą w celu dobrania odpowiedniego rodzaju żywicy. Następnie przystępując do pracy trzeba spełnić określone warunki: 1. Należy wstępnie przygotować kamienną płytę poprzez zeszlifowanie jej do granulacji 120/220. Inaczej mówiąc, musi ona być „otwarta”. 2. Nagrzać płytę do temperatury około 30 oC – 40 oC, tak aby nie parzył w rękę, ponieważ w tej temperaturze żywica swobodnie wnika w głąb kamienia. 3. Zapewnić odpowiednią temperaturę otoczenia, co oznacza, że nie powinna ona być mniejsza niż 15 oC. 4. Żywica powinna być przygotowana w odpowiedniej proporcji. Kiedy już spełniliśmy wszystkie warunki wstępne przystępujemy do żywicowania. Fot. 1 Ustawioną stabilnie płytę kamienną najpierw należy dokładnie odkurzyć bądź przetrzeć szmatką w celu usunięcia wszelkich zabrudzeń, smug i pyłu. Fot. 2 Składniki chemiczne dokładnie wymieszać w odpowiednich proporcjach. Najmniejsza proporcja objętości będąca w powszechnym użyciu to 1 kg żywicy na 0,25kg utwardzacza. Będące w sprzedaży zestawy należy ze sobą rozrobić. Ich wydajność w przypadku granitu wynosi od około 80 do 120 gram na m2, w zależności od rodzaju i wielkości ubytków, niedoskonałości naturalnego materiału oraz stopnia absorpcji danego kamienia. Należy rozrabiać odpowiednią ilość preparatu np. na 1 lub 2 płyty, ponieważ po wymieszaniu składników mamy niewiele czasu na zużycie żywicy - od 8 do ok. 20 minut. Po tym czasie mieszanina nam stwardnieje. Fot. 3 Gotowy do użycia preparat żywicy wylewać stopniowo na płytę i rozprowadzać gumową packą na kamieniu starając się, by powstające w trakcie lustro z żywicy było w miarę równomierne pod względem grubości warstwy, która po niedługim czasie oczekiwania penetruje w głąb delikatne zastygając na powierzchni. Jeśli kamień ma jakieś uszkodzenie żywica jest w stanie przejść na wylot. Wszelkie naddatki należy usunąć. Trzeba przy okazji wspomnieć o tym, że żywica o rzadkiej konsystencji nie tworzy powłoki, a wchodząc w głąb penetruje kamień zamykając wszystkie jego niedoskonałości – pory, sztychy, wzmacnia również płytę. Rzadka żywica zastosowana na granicie o większej ilości ubytków będzie się zapadała, trzeba by więc uzupełnić niedobory. Duże znaczenie rodzaj utwardzacza, ponieważ jeżeli użyć za szybki utwardzacz, żywica nie spenetruje na odpowiednią głębokość kamienia, z kolei jeżeli będzie on za wolny, żywica także nie spełni swej funkcji. Szybkość utwardzacza ma wpływ na intensyfikacje barwy (przyciemnienie) kamienia. Fot. 4 W miejscach występowania ubytków, sztychów itp. należy po niedługim czasie dodać żywicy, kontrolując jej wnikanie w kamień, by ponownie uzupełnić jej stan, aż do uzyskania wyrównanej powierzchni z pozostałą częścią pokrycia żywicą kamienia. Fot. 5 Po zakończeniu zabiegu żywicowania płyta powinna spoczywać w niezmienionej pozycji horyzontalnej przez 24 godziny, po czym można przystąpić do dalszej jej obróbki, zaczynając od granulacji, na której zakończone zostało jej przygotowywanie do zabiegu żywicowania, tj. do granulacji 60/120.z zerowym naciskiem na głowicę. Można zastosować pewien pomocny manewr, polegający na rozłożeniu na pokrytej żywicą płycie folii pcv, która nie przylega do epoksydu, dzięki czemu możemy płyty warstwować jedna na drugą, oszczędzając miejsce na placu. Prezentowana ręczna metoda żywicowania jest bardzo prosta i możliwa do stosowania właściwie przez każdy, nawet najmniejszy zakłada kamieniarski. Istnieje kilka rodzajów systemów epoksydowych używanych do żywicowania kamienia. W zastosowaniu są systemy epoksydowe, przez Włochów nazywane „epoksysystem”, jedne o mniejszej gęstości do mniejszych uszkodzeń, inne gęstsze lub o innej lepkości do znacznych ubytków. W przypadku granitów wykorzystywane są systemy epoksydowe, charakteryzujące się wysoką wytrzymałością i odpornością na wpływ warunków atmosferycznych. Stosowane są powszechnie m.in. w celu ratowania kamieni słabszych, wzmacniania ich, przywracania ich użytkowej funkcji. Przykładem może tu być sytuacja, kiedy kamienna płyta ma sztych czy pęknięcie. Żywicowanie zapobiegnie dalszemu rozwijaniu się tego zjawiska, co oznacza, że sztych „nie będzie szedł dalej”. Dziś zresztą żywicowanie spotyka się już na każdym kroku w zakładach kamieniarskich zachodniej Europy i dotyczy ów zabieg nie tylko kamieni o niezbyt mocnej strukturze. Cieszące się dużą popularnością systemy dają poza tym efekt pogłębienia i przyciemnienia powierzchni kamienia, dzięki czemu zostaje wzmocniony i uwypuklony kolor, a uzyskiwany połysk jest lepszej jakości. Choć poprzez zastosowanie żywicowania możliwe jest uzyskanie efektu większej głębi koloru kamienia, to w zależności od potrzeb można również zachować naturalny odcień materiału, co szczególnie jest ważne przy jasnych materiałach. Aktualnie w stosowaniu jest około 100 zestawów kompozycji żywicy. Światową czołówkę producentów w tym zakresie tworzą firmy Tenax (w tym roku obchodzi 50 lat istnienia) i Acemindel. Każdy z producentów wykorzystuje własne rozwiązania, stosując receptury w oparciu o swoje tajemnice. Barwienie Dzięki wykorzystaniu specjalnych pigmentów przeznaczonych do żywic epoksydowych jest możliwe nadawanie preparatom żywicy określonych kolorów. Chcąc wzmocnić kolor kamienia lub zamaskować jakąś jego niedoskonałość należy użyć po prostu odpowiedniego pigmentu. Trwałość Wykorzystywane w produkcji żywic systemy epoksydowe są bardzo trwałe i wytrzymałe. Co prawda nie są podawane daty granicznej wytrzymałości żywic, ale pamiętać należy, że epoksydy są wykorzystywane w programach kosmicznych, co już jest gwarantem ich jakości. Jeżeli chodzi o wytrzymałość żywic na oddziaływanie warunków atmosferycznych to jest ona zdecydowanie duża. Wielka skala W Polsce są jedynie bodaj trzy zakłady, które wykorzystują w procesie żywicowania piece, co oczywiście znacznie skraca cały czas oczekiwania na moment, kiedy można przejść do dalszej obróbki kamienia. Zastosowanie nagrzewnic i pieców przyspiesza podgrzewanie kamienia a po nałożeniu żywicy na płytę i włożeniu jej do pieca pozwala w ogromnym stopniu przyspieszyć wszystkie procesy, dlatego żywicowanie wykonywane w ten sposób można wykonać masowo. Temperatura Jeżeli nie wykorzystuje się pieców w procesie żywicowania znaczenia nabierają warunki atmosferyczne, ponieważ oprócz tego, że płyta musi być ciepła, po nałożeniu żywicy jeszcze przez 24 godziny temperatura otoczenia nie powinna spaść poniżej 15 oC. Chodzi w tym przypadku o to, że niższa od podanej temperatura wydłuża czas reakcji żywicy, co oznacza, że po 24 godzinach nie utwardzi się i nabierze mlecznego koloru, co oczywiście jest niepożądane i będzie widoczne podczas dalszej obróbki kamienia, skutkując uzyskaniem zmatowionym kolorem kamienia. Dlatego biorąc pod uwagę warunki polowe dobrze byłoby wykonywać żywicowanie wiosną lub latem, kiedy nie ma problemu z utrzymania odpowiedniej temperatury. Zastosowanie pieców bądź przeprowadzanie prac w hali ogrzewanej eliminuje wpływ warunków atmosferycznych na proces żywicowania. Słońce Żywice mają określony zakres bezpiecznych temperatur, który zamyka się w granicach –40 do +70 oC i jest inny dla każdego jej rodzaju. Żywica reaguje wewnątrz kamienia, a nie na zewnątrz, co czyni ja w zasadzie bezpiecznym środkiem współpracującym z materiałem naturalnym. Woda Unikać należy jakiegokolwiek kontaktu nieutwardzonej żywicy z wodą, ponieważ na skutek takiego niedopatrzenia żywica może nabrać koloru mlecznego i po wykonaniu poleru ostateczne wrażenie jest takie, jakby ten sposób obróbki nie udał się. W takiej sytuacji należy wszystko zedrzeć.
Świat Kamienia wydanie numer: 43 (06-2006)

Uwaga schody

Kształt kamiennych stopni schodowych zależy od konstrukcji schodów. Najprostszym roz-wiązaniem schodów zewnętrznych jest pojedynczy stopień wejściowy do bramy wejściowej domu, chroniący sień wejściową od zalewania jej wodą podczas silnych opadów atmosfe-rycznych. Dalsze wejście na wysokość podłogi parteru wykonywane jest schodami wejścio-wymi umieszczonymi w sieni lub w hallu wejściowym. W budynkach monumentalnych bardzo często budowane są szerokie schody wejściowe ze-wnętrzne do wysokości podłogi parteru, a więc na wysokości kilku lub nawet kilkunastu stopni (ok. 1-2 m). Ze względu na ogólny przekrój poprzeczny rozróżnia się następujące rodzaje stopni kamien-nych zewnętrznych: a) pełne blokowe (rys. 62a), b) podcięte blokowe (rys. 62b), c) podcięte blokowe z ochronną listwą wodną (rys. 62c). Takie stopnie przeznaczone są do układania na fundamencie betonowym lub na podmurówce i na zaprawie cementowej Jeżeli układanie ich przeprowadza się na ukośnej płycie żelazobetonowej, muszą one być wy-konane jako podcięte do żądanego profilu (rys. 63). Obróbka zewnętrzna stopni wejściowych może być dowolna i zależna od rodzaju kamienia, który powinien być zawsze dobrany odpo-wiednio trwały i wytrzymały. Cechy wytrzymałościowe dostosowuje się do rodzaju i często-ści przewidywanego ruchu. Najlepszym materiałem na stopnie zewnętrzne jest granit lub po-dobne rodzaje skał zwięzłych. Najodpowiedniejszymi rodzajami obróbki są takie, które dają powierzchnię odpowiednio szorstką. Wykonuje się więc stopnie granitowe groszkowane, gru-bo szlifowane, drobno szpicowane. W bardzo reprezentacyjnych gmachach daje się stopnie polerowane, wtedy jednak na pasie stawiania stóp wykonuje się tzw. dywaniki drobnogrosz-kowane. Górna powierzchnia stopnia może być obrobiona szorstko, czoło (podstopień) zaś polerowane. Stopnie z piaskowca (odpowiednio trwałego i nie łamiącego się) wykonuje się przeważnie w fakturze grubo lub średnio szlifowanej, po której są one jeszcze dostatecznie szorstkie. Stopnie zewnętrzne układa się zawsze z nachyleniem około 1:50 ku przodowi dla łatwego spływu wody deszczowej. Dolna część stopni układanych na podmurówce (fundamencie) ma wyrównany pas zewnętrzny na szerokości około 6 cm dla równego przylegania do dolnego stopnia, na którym się opiera. Pozostałe jego powierzchnie: dolna i tylna mogą być tylko z grubsza wyrównane, a nawet dopuszcza się ich podcięcie jak w typie „b” (rys. 62). Stopnie o przekroju pokazanym na rys. 63 mogą mieć dolną powierzchnię również grubo wyrównaną (półczysto grubo szpicowana), ale ich przednia i tylna krawędź musi być równo dłutowana do żądanego profilu. We wszystkich wymienionych rodzajach stopni, przednóżek (podstopień) może być gładki z lekkim zebraniem lub zaokrągleniem krawędzi, dla zapobieżenia uszkodzeniom, podcięty lub profilowany (rys. 64). Rodzaj wybranego profilu może być najrozmaitszy zależnie od pomysłu projektanta. Najczę-ściej używane są profile pokazane na rys. 64. Ze względu na oszczędność materiału i łatwiejszy montaż stopni coraz częściej stosowane są płytowe okładziny (rys. 65), które składają się z dwóch oddzielnych części: z podnóżka (stopnicy) i z przednóżka (podstopnicy). Kształt ich może być prosty lub profilowany. Tego rodzaju okładziny są wykonywane najczęściej z granitu. Podnóżki (stopnice) mogą być też konstruowane z granitu, zaś przednóżki (podstopnice) z materiału słabszego odpowiednio dobranego kolorem. Grubość stopnicy wynosi przeciętnie od 4-6 cm, zależnie od nasilenia i rodzaju ruchu; gru-bość podstopnicy najczęściej – 3 cm. Układ stopni wejściowych może być również rozmaity, tak samo różna może być ich długość. Mogą one być wykonane między bocznymi ściankami (rys. 66) lub jako trzechstronne prosto-kątne (rys. 67a) albo łukowe (rys. 67b). Długość stopni zależy od materiału, z jakiego są one wykonane i przeciętnie wynosi 80-150 cm. Granitowe stopnie mogą być znacznie dłuższe. Większe długości narażają stopień na pęknięcie głównie w czasie transportu. W wejściach o szerokości do 3 m czasem są wykonywane stopnie granitowe jednolite. Możliwości wykonania takich długości szczególnie z granitu śląskiego nie przedstawiają żadnych trudności. Przy układaniu stopni dzielonych należy zaprojektować odpowiednio ich podział uważając, aby spoiny w sąsiednich ciągach stopni się mijały i aby podział był harmonijny i estetyczny. Gdy stopnie są okładane płytami, należy również przestawiać styki stopnic i podstopnic. Ponieważ podstopnice są zawsze cieńsze od stopnicy, a więc łatwiejsze do uszkoszenia, daje się często ich długości mniejsze od stopnicy. Styki ich jednak i podział muszą, by dostosowane do podziału stopnicy. Na rysunku 66 np. wykonano podział stopnic na 3 i 4 części, podstopnic zaś na 5 części. Schody parkowe Specjalnym rodzajem schodów zewnętrznych są schody układane z płyt surowych w parkach i ogrodach do celów zdobniczych lub do wyrównywania naturalnych różnic wysokości, dla uniknięcia zbyt dużych spadków na ścieżkach parkowych, wreszcie, jako dojście do altan, boisk itp. Mogą być one układane jako mur suchy bez fundamentu na dobrze wyrównanym i ubitym podłożu piaskowym. Materiałem mogą być dowolne rodzaje kamienia, odpowiednio wytrzymałego na ścieranie i wpływy atmosferyczne i odznaczającego się dobrą oddzielnością płytową. Najczęściej więc stosowane są do tego celu piaskowce, kwarcyty, mocne łupki i ewentualnie zbite wapienie. Przykład takich stopni pokazuje rysunek 68. Schody wewnętrzne Według rodzaju konstrukcji dzieli się schody wewnętrzne jak następuje: 1) podparte na pełnych ścianach (od dołu niewidoczne), 2) podparte na dźwigarach (od spodu widoczne częściowo), 3) wolno wiszące (wspornikowe – od spodu całkowicie widoczne). W zależności od kształtu w rzucie poziomym klasyfikuje się schody na: 1) proste, 2) zabiegowe (rys. 69a-c), 3) wachlarzowe (rys. 69d), 4) kręcone (rys. 73a-b). Ze względu na ilość biegów mogą one być: 1) jednobiegowe, 2) dwubiegowe, 3) trójbiegowe. Części schodów Schody wewnętrzne składają się z trzech głównych części: 1) stopni, na które składają się stopnice i podstopnice (podnóżki i przednóżki), 2) policzków schodowych 3) poręczy schodowych (balustrad). Poręczami nazywa się boczne zabezpieczenie schodów, składające się ze słupków poręczowych (przeważnie stalowych) i z uchwyta poręczowego (zwykle drewnianego). Słupki poręczowe przytwierdzone są bezpośrednio do stopni schodowych. Poręcze ozdobne, wykonane częściowo lub całkowicie z kamienia, noszą nazwę balustrad i składają się z cokołu, ścianki (pełnej i ażurowej) i nakrywy (uchwytu poręczowego). Stopnie Stopnie wewnętrzne podobnie jak zewnętrzne mogą być wykonane jako pełne lub okładzinowe. Na stopnie wewnętrzne używa się najczęściej: - granitu dla najcięższego ruchu, - piaskowca i - marmuru. Kształt stopni Profile stopni daje się podobne jak dla schodów zewnętrznych. W stopniach marmurowych profilowanie jest często bogatsze. Stopnie pełne podparte obustronnie ściankami, niewidoczne od dołu, otrzymują przekrój podobny do stopni zewnętrznych. Stopnie pełne od dołu widoczne (całkowicie lub częściowo) wykonane są jako podcięte, o dolnej powierzchni czysto obrobionej i o fakturze podobnej lub odmiennej jak dla górnej powierzchni (rys. 70a). Jeżeli stopnie są profilowane, a czoła ich od strony sąsiedniego biegu widoczne, profil przeważnie obieg stopień dookoła i jest na czole stopnia również widoczny (rys. 70b). Stopnie proste oparte jednym końcem na ścianie klatki schodowej, drugim zaś na policzku schodowym z dźwigara stalowego (rzadziej żelbetowego) mają przekrój na całej długości jednakowy. Stopnie wolnowiszące, oparte tylko jednostronnie na ścianie klatki schodowej, otrzymują dla lepszego oparcia i twierdzenia ich w ścianie zakończenie na długości wpuszczenia w mur o przekroju pełnym prostokątnym. Stopnie zabiegowe Stopnie zabiegowe powstają przy zmianie kierunku biegu schodów bez przerywania ich podestami, na których traci się na wysokości wznoszenia się. Mogą one być wykonywane w kilku odmianach. Jeżeli kształt klatki schodowej jest prostokątny, układ ich może być taki, jak na rysunkach 69a, b i c. Noszą one wtedy również nazwę schodów wachlarzowych ze skrętem: a) o 900, b) 2x900 i c) 1800. Właściwe schody wachlarzowe powstają przez umieszczenie ich w klatce schodowej o rzucie poziomym kolistym (ewentualnie eliptycznym) w sposób pokazany na rysunku 69d. Ich skręt może wynosić 900 lub 1800. Stopnie zabiegowe mogą być wykonywane albo jako podparte obustronnie pełnymi ścianami albo jako wolnowiszące. Kształt dolnej powierzchni stopni podpartych obustronnie ścianami jest dowolny, natomiast dla schodów wolnowiszących dolna powierzchnia musi być obrobiona według linii śrubowej, jest więc powierzchnią wichrowatą. Kształt stopnia zabiegowego pokazuje rysunek 72. Podobnie jak w stopniach prostych, może ich przekrój w części opierającej się na ścianie otrzymywać kształt prostokątny. Kształt stopnia zbieżny na zewnątrz wraz z pogrubieniem łoża opierającego się na ścianie przesuwa środek ciężkości stopnia ku ścianie, co przyczynia się do zwiększenia ogólnej stateczności schodów. Na ogół pełne stopnie zabiegowe z kamienia są obecnie wykonywane coraz rzadziej z powo-du wysokiego kosztu ich obróbki oraz zmniejszonego bezpieczeństwa w czasie pożaru. Za-mienia się je na stopnie okładzinowe na płycie żelbetowej, której ukształtowanie według po-wierzchni śrubowej jest znacznie łatwiejsze. Schody kręcone Jeżeli skręt schodów wachlarzowych wynosi 3600, otrzymują one nazwę schodów kręconych lub wieżowych (rys. 73), gdyż wykonuje się je zwykle jako wejście na wysokie wieże. Mogą one być dwojakiego rodzaju: bez środkowego słupa lub ze środkowym słupem. Stopnie dla układu „a” nie różnią się niczym od zabiegowych poprzednio opisanych, o dolnej powierzchni czysto obrobionej wznoszącej się śrubowo. W układzie „b” słup środkowy jest utworzony z odcinków walca wyrobionych razem ze stop-niem schodowym, którego kształt przedstawia rysunek 74. Odcinek walca środkowego może być wykonany stycznie do czoła stopnia (rys. 74a) lub osiowo (74b). Wykonanie osiowe jest nieco łatwiejsze, styczne natomiast znacznie mocniejsze. Stopnie opierają się swoim szerokim końcem na ścianie, a walcowym zakończeniem z drugiej strony jeden na drugim, tworząc w środku ciągły słup o średnicy 20-30 cm, zwany duszą schodów kręconych. Dusza schodowa może mieć w środku przewiercony otwór pionowy, którym nakładana jest na pręt okrągły lub rurę stalową; ułatwia to dokładny montaż i wzmacnia całość konstrukcji schodów. Wolną przestrzeń między ściankami rury i kamieniem zalewa się zaprawą cementową lub wypełnia miękkim ołowiem. Schody okładzinowe Okładziny stopni wewnętrznych otrzymują kształt i grubość jak dla schodów zewnętrznych. Materiałem na wewnętrzne stopnie może być, prócz używanych na stopnie zewnętrzne, także marmur o dostatecznej wytrzymałości na ścieranie. Grubość okładzin marmurowych daje się mniejszą od granitowych lub piaskowcowych, a mianowicie dla stopnicy – 3-4 cm i dla pod-stopnicy – 2-2,5 cm. Dochodzą tu jeszcze okładziny dla widocznych czół stopni od we-wnętrznej strony biegów, stanowiące przedłużenie podstopnia, o kształcie dostosowanym do przekroju stopnia. W stopniach zabiegowych wykonanie ich w postaci okładzin jest znacznie ułatwione. Wszystkie krzywolinijne elementy schodów zabiegowych wykonane są w konstrukcji żelbe-towej. Stopnica otrzymuje kształt wycinka pierścienia o stałej grubości z odpowiednio obro-bionym profilem czoła. Podstopnica niczym się nie różni od wykonania w stopniach prostych. Okładzinę czoła, która ściśle biorąc powinna być wykonana jako powierzchnia walcowa, wy-konuje się zwykle w odcinkach prostych. W celu podniesienia dekoracyjności wykonywane są często stopnie marmurowe polerowane. Aby zmniejszyć poślizg na takich stopniach, nakuwa się na nich groszkowane dywaniki, na-kleja się na nie w środkowej części dywaniki z gumy lub linoleum albo też stosuje podobne środki, zapobiegające wycieraniu się kamienia. Jednym z nich jest np. pokazane na rys. 75 zbrojenie paskami z twardej gumy, klejonej na krawędzi stopnia i wpuszczanej w prostokątne wycięcia na powierzchni stopnia, na którą nieznacznie wystaje. Policzki schodowe Policzkiem schodowym nazywa się zewnętrzne podparcie lub ograniczenie biegu schodów. Policzki te mogą mieć kształt pełnych ścianek ograniczających obustronnie zewnętrzne schody wejściowe lub środkowy pierwszy bieg trójramiennych schodów wewnętrznych. W zwykłych dwubiegowych schodach wewnętrznych podpierają one zewnętrzną stronę pierwszego biegu, tworząc równocześnie często ograniczenie zejścia do piwnicy. Jeżeli biegi schodów są częściowo widoczne od dołu, policzkami są belki dowolnej konstrukcji podpierające zewnętrzne końce stopni schodowych. Dla zewnętrznych schodów kamiennych policzki mogą być wykonane całkowicie jako mury z kamienia dowolnej konstrukcji. Kształt ich w rzucie poziomym może być również rozmaity. Mogą to być dwie ścianki równoległe ograniczające z obu stron bieg schodów (rys. 76a), mogą być ukośne (rys. 76b) lub wreszcie łukowe (rys. 76c). Górne ograniczenie ścianek policzkowych może być poziome lub ukośne, równoległe do nachylenia schodów. Górna linia ścianki jest wzniesiona powyżej linii schodów. W wejściach do gmachów reprezentacyjnych górne ograniczenie ścianki wykonywane jest często z kamienia obrobionego aż do polerowanego włącznie. Kształt poszczególnych kamienia w ściankach policzkowych prostych nie ma żadnych szczególnych cech, gdyż są to zawsze bryły równoległościenne. W ściankach ukośnych i łukowych podział poszczególnych kamienia musi być odpowiednio uzgodniony z podziałem schodów; kształt ich jest nieumiarowy, gdyż są one ograniczone powierzchniami ukośnymi lub powierzchniami łukowymi i wichrowatymi. Gdy policzki wykonane są jako belki niosące żelbetowe, są licowane cienkimi płytami marmurowymi, których wykonanie nie różni się niczym od zwykłych licówek wewnętrznych. Balustrady Balustrady składają się: a) z podstawy (cokołu), b) ścianki, c) nakrywy (uchwytu poręczowego). Cokołem balustrady jest wznosząca się ponad stopniami część policzka schodowego, który jest wykonany w sposób już opisany, albo z pełnych elementów kamiennych lub z muru ceglanego lub betonowego z okładziną kamienną. Ścianka balustrady może być metalowa lub również kamienna. Jeżeli ścianka jest pełna, niosącą jej częścią jest przeważnie cienka ścianka żelbetowa (grubości około 5 cm), którą okłada się obustronnie cienką okładziną z płyt marmurowych lub innych (rys. 79). Ścianka może być również ażurowa, wykonana z tralek o najrozmaitszym przekroju (rys. 80). Górnym zakończeniem balustrady schodowej jest nakrywa. Jeżeli ścianka wykonana jest z okładziny z kamienia lub z kamiennych tralek, nakrywa również wykonana jest z kamienia. Materiałem może być piaskowiec, ale najczęściej stosowany jest marmur polerowany lub alabaster. Kształt nakrywy poręczowej (przekrój poprzeczny) może być najrozmaitszy, zależnie od pomysłu projektującego architekta. W najprostszym przypadku może to być gładka płyta lub płyta o profilowanych krawędziach. W reprezentacyjnych gmachach mogą to być bogato profilowane bloczki o grubości kilkunastu centymetrów. Najciekawszym szczegółem nakrywy poręczowej jest tzw. skręt w miejscu zmiany kierunku biegów schodowych. Skręt może być o 900 lub o 1800. Równocześnie ze skrętem nakrywa wznosi się wraz z wznoszeniem się schodów. Górna i dolna jej powierzchnia są więc powierzchniami śrubowymi, obie zaś boczne – powierzchniami walca. Skręt o 1800 w trzech rzutach przedstawia rysunek 81. Ponieważ styki jego z prostymi częściami nakrywy wykonuje się już poza skrętem, są one powierzchniami ukośnymi prostopadłymi do górnej powierzchni prostej części nakrywy. Nakrywy kamienne schodów zabiegowych są również wykonane w łuku o promieniu odpowiadającym wewnętrznemu promieniowi biegu schodów i wznoszą się równolegle do tego biegu, a więc według linii śrubowej. Wykonuje się je podobnie jak podstawy i dzieli się na części dostosowane do bloczności kamienia (marmuru), z którego są wykonywane. Ich powierzchnie stykowe są obierane prostopadle do osi (linii środkowej nakrywy i są powierzchniami wichrowatymi). Połączenie tralek z podstawą i nakrywą wykonuje się na metalowe lub stalowe sworznie, tak samo uchwyt na ścianie osadza się na takich sworzniach. Tekst przygotowano na podstawie: 1. A. Czeżowski, Elementy kamienne i zasady ich montażu 2. P. Otto, Handbuch für Steinmetzen
Świat Kamienia wydanie numer: 43 (06-2006)

Świat Kamienia nr 6(43)2006

tytuł: Uwaga, schody
rubryka: Schody
autor: Józef Maślaniec

tytuł: Żywicowanie kamienia
rubryka: Poradnik


Ponadto w numerze:

tytuł: Od redakcji
rubryka: Od redakcji
autor: strona: 10

tytuł: Papieski monument
rubryka: Z kraju, ze świata
autor: strona: 14
tytuł: Bolix S.A. wchodzi na rynek kamieniarski
rubryka: Z kraju, ze świata
autor: strona: 14
tytuł: Targi „Mój Dom”
rubryka: Z kraju, ze świata
autor: strona: 14
tytuł: Slag Recycling - nowy właściciel kopalni już działa
rubryka: Z kraju, ze świata
autor: strona: 15
tytuł: Beltrami: nowa linia produktów
rubryka: Z kraju, ze świata
autor: strona: 15
tytuł: I Targi „Podłogi i Posadzki”
rubryka: Z kraju, ze świata
autor: strona: 15
tytuł: Ochrona przed zabrudzeniami
rubryka: Z kraju, ze świata
autor: strona: 16
tytuł: Skrzypce z marmuru
rubryka: Z kraju, ze świata
autor: strona: 16
tytuł: Nowość - piaskowanie z wykorzystaniem płynnej folii
rubryka: Z kraju, ze świata
autor: strona: 16
tytuł: Jubilerzy Harrodsa w nowych wnętrzach
rubryka: Z kraju, ze świata
autor: strona: 17
tytuł: Assomarmomacchine o eksporcie
rubryka: Z kraju, ze świata
autor: strona: 17
tytuł: Nowe pomysły „Antoliniego”
rubryka: Z kraju, ze świata
autor: strona: 17
tytuł: XI Targi Konserwatorskie Konserwacje; IX Forum Konserwatorów Zabytków; III Targi Kościoły
rubryka: Z kraju, ze świata
autor: Piotr Grzegorz Mądrach strona: 18
tytuł: 41. Wystawa Kamieni i Technologii Marmomacc
rubryka: targi
autor: strona: 19
tytuł: Festiwal „Zodchestvo”
rubryka: Z kraju, ze świata
autor: strona: 14
tytuł: Kamień jak malowany
rubryka: Z kraju, ze świata
autor: strona: 15
tytuł: Radioaktywność kamienia
rubryka: Z kraju, ze świata
autor: strona: 16
tytuł: Xiamen Stone Fair - zapowiedzi
rubryka: Z kraju, ze świata
autor: strona: 17
tytuł: Redukcja opłat za import
rubryka: Z kraju, ze świata
autor: strona: 16
tytuł:
rubryka: Ogłoszenia
autor: strona: 17
tytuł: Piramida na tyskim czakramie
rubryka: architektura
autor: Renata Wysocka strona: 24
tytuł: Kościół św. Piotra i Pawła w Pyrach
rubryka: Architektura wnętrz
autor: Elżbieta Tołkanowicz strona: 31
tytuł: Zastosowanie kamienia niezgodnie z jego własnościami
rubryka: Elewacje
autor: Józef Maślaniec strona: 37
tytuł: Chcecie być na bieżąco - przeczytajcie
rubryka: Tekst reklamowy
autor: strona: 40
tytuł: Wokół problematyki handlu zagranicznego. Ubezpieczenia (II)
rubryka: Transport
autor: Rafał Zahorski strona: 42
tytuł: ZWIĄZKOWE ROZMAITOŚCI
rubryka: związek pracodawców branży kamieniarskiej
autor: strona: 48
tytuł: Dobre rokowania
rubryka: SKZS
autor: (JS) strona: 50
tytuł: Polska socjalna czy liberalna?
rubryka: Felieton
autor: Janusz Chwajoł strona: 51
tytuł: Stanisław Gruszecki: Koniunktura nam sprzyja
rubryka: Polskie firmy kamieniarskie
autor: (JS) strona: 54
tytuł: RR Granity podbija rynek budowlany
rubryka: Tekst reklamowy
autor: strona: 60
tytuł: Montaż i wykonanie samonośnych schodów
rubryka: Tekst reklamowy
autor: strona: 68
tytuł: Uszkodzenia kamieni – główne czynniki
rubryka: Chemia
autor: oprac. AN strona: 72
tytuł: Nowości
rubryka: Nowości
autor: strona: 78
tytuł: Marketing XXI wieku
rubryka: Poradnik
autor: Anna P. Ratajczak strona: 81
tytuł: KCS czyli twój klucz do sukcesu
rubryka: KAMIENIARSKA AKADEMIA BIZNESU
autor: Anna P. Ratajczak strona: 84
tytuł: Nawierzchnie komunikacyjne i kamień
rubryka: Brukarstwo
autor: Jerzy Duda strona: 86
tytuł: 1000 lat wrocławskiej katedry: Kamień w zmieniających się stylach architektury (IV): Ambit i przyległe kaplice
rubryka: Historia
autor: Zespół autorski pod kierunkiem prof. Ryszarda Kryzy strona: 94
tytuł: Marokańskie wapienie ozdobne
rubryka: Światowe kamieniarstwo
autor: Włodzimierz Łapot strona: 100
tytuł: Wapień pińczowski w obiektach rejonu Nowego Korczyna i Krakowa
rubryka: Edukacja
autor: Paweł Kowalówka, Magdalena Żwawa strona: 103
tytuł: Dźwigi
rubryka: BHP
autor: Piotr Grądziel strona: 106
tytuł: Boczkarka Profil Speed
rubryka: Tekst reklamowy
autor: Maciej Mokrzan strona: 108
tytuł: Maszyny cnc to nieodwracalna tendencja
rubryka: Maszyny
autor: strona: 110
tytuł: Cnc? Bez presji
rubryka: Maszyny
autor: strona: 112
tytuł: Kopalnia i rezerwat
rubryka: Wypowiedź dla Świata Kamienia
autor: Artur Pawlak strona: 120
tytuł: Decyduje wyobraźnia
rubryka: Kominki
autor: strona: 122
tytuł: Przestrzeń ludzkiej twarzy
rubryka: Rzeźba
autor: strona: 126
tytuł: Poznani: Cmentarz zasłużonych Wielkopolan
rubryka: Nekropolia
autor: Piotr Grzegorz Mądrach strona: 128
tytuł: Nowości wydawnicze
rubryka: Książki
autor: Ewa Mikulska strona: 134
tytuł: Znaki kamieniarskie a początki średniowiecznego kamieniarstwa
rubryka: Kultura
autor: Janusz Skoczylas, Piotr Zieliński strona: 138

 

Nie czekaj dodaj firmę

do naszego katalogu!

 

 

Dodaj firmę...

 

Dodaj ogłoszenie drobne

do naszej bazy!

 

 

Ogłoszenia...

45-837 Opole,
ul. Wspólna 26
woj. Opolskie
Tel. +48 77 402 41 70
Biuro reklamy:
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.

Redakcja:
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.">
     Wszystkie prawa zastrzeżone - Świat-Kamienia 1999-2012
     Projekt i wykonanie: Wilinet