Kilka dni temu na terenie północnej części Iraku wykopano rzeźby brodatych mężczyzn oraz podstawy kolumn, które mogą być częścią zaginionej świątyni Chaldiego. Naturalnej wielkości statuy wykonano z bazaltu, wapienia i piaskowca w VII bądź VI wieku p.n.e.

Rzeźby mają do 2,3 m wysokości. Niektóre postaci dzierżą w prawej ręce kubek, natomiast lewą dłoń trzymają na brzuchu. Jedna z nich posiada topór, a inna uzbrojona jest jedynie w sztylet. Zdaniem archeologów ustawiano je na miejscach pochówku. Był to element rytuału nomadów lub pasterzy, popularny zwłaszcza w przypadku grzebania przywódcy lub dzielnego wojownika.

Jak wynika z przeprowadzonych badań większość odkrytych posągów datuje się na VII bądź VI wiek p.n.e. Wykonano je głównie z bazaltu, wapienia i piaskowca. Podobne figury można spotkać od środkowej Azji po wschodnią Europę. Oprócz kamiennych rzeźb odnaleziono także inne artefakty, w tym najprawdopodobniej podstawy kolumn z zaginionej świątyni poświęconej Chaldiemu.

Lokalizacja miejsca kultu boga urartyjskiego, stojącego na czele panteonu długo pozostawała tajemnicą, ale odkrycie zawęża obszar poszukiwań. Pomocny może być również relief znaleziony w XIX w. w Dur-Szarrukin, na  którym poza świątynią widnieją ulokowane na zboczu budynki. Ponadto w trakcie wykopalisk odnaleziono figurkę dzikiej kozy wykonaną z brązu. Na statuetce zwierzęcia znajduje się inskrypcja w piśmie klinowym. Trwają prace nad jej odczytaniem.

Fot. http://i.livescience.com