Nowoczesna budowla przypomina ukośnie zgiętą kartkę papieru wykonaną z jasnego piaskowca. Trzykondygnacyjny gmach archiwum ma powierzchnię wynoszącą około 2,4 tys. mkw.

Archiwum Państwowe w Radomiu zostało założone w 1920 roku. Mimo 93 lat istnienia, nigdy nie miało własnej siedziby. W latach 1921-1963 zmieniało ją pięciokrotnie. Następnie ulokowano je w dawnym budynku ratusza na radomskim Rynku. Po kilkudziesięciu latach, zabytkowy gmach stał się za ciasny oraz nie spełniał wymogów bezpieczeństwa przechowywania zbiorów.

Projekt budynku został wyłoniony w drodze konkursu, który ogłoszono w 2010 r. Pierwszą nagrodę otrzymała propozycja, nadesłana przez architektów z pracowni MAG Architekci oraz Włodzimierza Sidorczuka. Natomiast wykonawcą koncepcji była firma Flisbud z Janowa Lubelskiego.

Gmach znajduje się w centrum miasta, na terenie objętym opieką konserwatora zabytków. Głównie z tego względu architekci postawili na prostą formę, która dobrze wpisuje się w historyczny charakter okolicy. Kiedy na bryłę budynku popatrzymy z góry, przypomina zgiętą kartę papieru. Ponadto wzrok przyciąga nieregularny rytm okien oraz powtarzające się wystające bloki kamienne.

Elewacja gmachu została pokryta płytami wykonanymi z jasnego piaskowca. Kamień zaimpregnowano, dlatego preparat zmienił trochę jego oryginalny kolor. Wewnątrz budynku dominują gres, drewno, stal i szkło. Całkowity koszt inwestycji zamknął się w kwocie wynoszącej ponad 9,2 mln złotych.

Fot: www.sztuka-architektury.pl