 |
| Świat Kamienia nr 6(43) 2006 |
Zapraszamy do lektury wybranych artykułów z poszczególnych wydań Świata Kamienia.
2019
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
| 1(116) 2019 | 2(117) 2019 | 3 (118) 2019 | 4 (119) 2019 | 5 (120) 2019 | 6 (121) 2019 | |
2018
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
| 1(110) 2018 | 2(111) 2018 | 3 (112) 2018 | 4 (113) 2018 | 5 (114) 2018 | 6 (115) 2018 | |
| 2017 | ||||||
| |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| 1(104) 2017 | 2(105) 2017 | 3(106) 2017 | 4(107) 2017 | 5(108) 2017 | 6(109) 2017 | |
| 2016 | ||||||
| |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| 1(98) 2016 | 2(99) 2016 | 3(100) 2016 | 4(101) 2016 | 5(102) 2016 | 6(103) 2016 | |
| 2015 | ||||||
| |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| 1(92) 2015 | 2(93) 2015 | 3(94) 2015 | 4(95) 2015 | 5(96) 2015 | 6(97) 2015 | |
| 2014 | ||||||
| |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| 1(86) 2014 | 2(87) 2014 | 3(88) 2014 | 4(89) 2014 | 5(90) 2014 | 6(91) 2014 | |
| 2013 | ||||||
| |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| 1(80) 2013 | 2(81) 2013 | 3(82) 2013 | 4(83) 2013 | 5(84) 2013 | 6(85) 2013 | |
| 2012 | ||||||
|
|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| 1(74) 2012 | 2(75) 2012 | 3(76) 2012 | 4(77) 2012 | 5(78) 2012 | 6(79) 2012 | |
| 2011 | ||||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
| 1(68) 2011 | 2(69) 2011 | 3(70) 2011 | 4(71) 2011 | 5(72) 2011 | 6(73) 2011 | |
| 2010 | ||||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
| 1(62) 2010 | 2 (63) 2010 | 3(64) 2010 | 4(65) 2010 | 5(66) 2010 | 6(67) 2010 | |
| 2009 | ||||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
| 1(56) 2009 | 2(57) 2009 | 3(58) 2009 | 4(59) 2009 | 5(60) 2009 | 6(61) 2009 | |
| 2008 | ||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|||||||
| 2007 | ||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|||||||
| 2006 | ||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|||||||
| 2005 | ||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|||||||
| 2004 | ||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|||||||
| 2003 | ||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|||||||
| 2002 | ||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|||||||
| 2001 | ||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|||||||
| 2000 | ||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|||||||
| 1999 | ||||||||||||
|
||||||||||||
Kształt kamiennych stopni schodowych zależy od konstrukcji schodów. Najprostszym roz-wiązaniem schodów zewnętrznych jest pojedynczy stopień wejściowy do bramy wejściowej domu, chroniący sień wejściową od zalewania jej wodą podczas silnych opadów atmosfe-rycznych. Dalsze wejście na wysokość podłogi parteru wykonywane jest schodami wejścio-wymi umieszczonymi w sieni lub w hallu wejściowym. W budynkach monumentalnych bardzo często budowane są szerokie schody wejściowe ze-wnętrzne do wysokości podłogi parteru, a więc na wysokości kilku lub nawet kilkunastu stopni (ok. 1-2 m). Ze względu na ogólny przekrój poprzeczny rozróżnia się następujące rodzaje stopni kamien-nych zewnętrznych: a) pełne blokowe (rys. 62a), b) podcięte blokowe (rys. 62b), c) podcięte blokowe z ochronną listwą wodną (rys. 62c). Takie stopnie przeznaczone są do układania na fundamencie betonowym lub na podmurówce i na zaprawie cementowej Jeżeli układanie ich przeprowadza się na ukośnej płycie żelazobetonowej, muszą one być wy-konane jako podcięte do żądanego profilu (rys. 63). Obróbka zewnętrzna stopni wejściowych może być dowolna i zależna od rodzaju kamienia, który powinien być zawsze dobrany odpo-wiednio trwały i wytrzymały. Cechy wytrzymałościowe dostosowuje się do rodzaju i często-ści przewidywanego ruchu. Najlepszym materiałem na stopnie zewnętrzne jest granit lub po-dobne rodzaje skał zwięzłych. Najodpowiedniejszymi rodzajami obróbki są takie, które dają powierzchnię odpowiednio szorstką. Wykonuje się więc stopnie granitowe groszkowane, gru-bo szlifowane, drobno szpicowane. W bardzo reprezentacyjnych gmachach daje się stopnie polerowane, wtedy jednak na pasie stawiania stóp wykonuje się tzw. dywaniki drobnogrosz-kowane. Górna powierzchnia stopnia może być obrobiona szorstko, czoło (podstopień) zaś polerowane. Stopnie z piaskowca (odpowiednio trwałego i nie łamiącego się) wykonuje się przeważnie w fakturze grubo lub średnio szlifowanej, po której są one jeszcze dostatecznie szorstkie. {mospagebreak}Stopnie zewnętrzne układa się zawsze z nachyleniem około 1:50 ku przodowi dla łatwego spływu wody deszczowej. Dolna część stopni układanych na podmurówce (fundamencie) ma wyrównany pas zewnętrzny na szerokości około 6 cm dla równego przylegania do dolnego stopnia, na którym się opiera. Pozostałe jego powierzchnie: dolna i tylna mogą być tylko z grubsza wyrównane, a nawet dopuszcza się ich podcięcie jak w typie „b” (rys. 62). Stopnie o przekroju pokazanym na rys. 63 mogą mieć dolną powierzchnię również grubo wyrównaną (półczysto grubo szpicowana), ale ich przednia i tylna krawędź musi być równo dłutowana do żądanego profilu. We wszystkich wymienionych rodzajach stopni, przednóżek (podstopień) może być gładki z lekkim zebraniem lub zaokrągleniem krawędzi, dla zapobieżenia uszkodzeniom, podcięty lub profilowany (rys. 64). Rodzaj wybranego profilu może być najrozmaitszy zależnie od pomysłu projektanta. Najczę-ściej używane są profile pokazane na rys. 64. Ze względu na oszczędność materiału i łatwiejszy montaż stopni coraz częściej stosowane są płytowe okładziny (rys. 65), które składają się z dwóch oddzielnych części: z podnóżka (stopnicy) i z przednóżka (podstopnicy). Kształt ich może być prosty lub profilowany. Tego rodzaju okładziny są wykonywane najczęściej z granitu. Podnóżki (stopnice) mogą być też konstruowane z granitu, zaś przednóżki (podstopnice) z materiału słabszego odpowiednio dobranego kolorem. Grubość stopnicy wynosi przeciętnie od 4-6 cm, zależnie od nasilenia i rodzaju ruchu; gru-bość podstopnicy najczęściej – 3 cm. Układ stopni wejściowych może być również rozmaity, tak samo różna może być ich długość. Mogą one być wykonane między bocznymi ściankami (rys. 66) lub jako trzechstronne prosto-kątne (rys. 67a) albo łukowe (rys. 67b). Długość stopni zależy od materiału, z jakiego są one wykonane i przeciętnie wynosi 80-150 cm. Granitowe stopnie mogą być znacznie dłuższe. Większe długości narażają stopień na pęknięcie głównie w czasie transportu. W wejściach o szerokości do 3 m czasem są wykonywane stopnie granitowe jednolite. Możliwości wykonania takich długości szczególnie z granitu śląskiego nie przedstawiają żadnych trudności. Przy układaniu stopni dzielonych należy zaprojektować odpowiednio ich podział uważając, aby spoiny w sąsiednich ciągach stopni się mijały i aby podział był harmonijny i estetyczny. Gdy stopnie są okładane płytami, należy również przestawiać styki stopnic i podstopnic. Ponieważ podstopnice są zawsze cieńsze od stopnicy, a więc łatwiejsze do uszkoszenia, daje się często ich długości mniejsze od stopnicy. Styki ich jednak i podział muszą, by dostosowane do podziału stopnicy. Na rysunku 66 np. wykonano podział stopnic na 3 i 4 części, podstopnic zaś na 5 części. Schody parkowe Specjalnym rodzajem schodów zewnętrznych są schody układane z płyt surowych w parkach i ogrodach do celów zdobniczych lub do wyrównywania naturalnych różnic wysokości, dla uniknięcia zbyt dużych spadków na ścieżkach parkowych, wreszcie, jako dojście do altan, boisk itp. Mogą być one układane jako mur suchy bez fundamentu na dobrze wyrównanym i ubitym podłożu piaskowym. Materiałem mogą być dowolne rodzaje kamienia, odpowiednio wytrzymałego na ścieranie i wpływy atmosferyczne i odznaczającego się dobrą oddzielnością płytową. Najczęściej więc stosowane są do tego celu piaskowce, kwarcyty, mocne łupki i ewentualnie zbite wapienie. Przykład takich stopni pokazuje rysunek 68. Schody wewnętrzne Według rodzaju konstrukcji dzieli się schody wewnętrzne jak następuje: 1) podparte na pełnych ścianach (od dołu niewidoczne), 2) podparte na dźwigarach (od spodu widoczne częściowo), 3) wolno wiszące (wspornikowe – od spodu całkowicie widoczne). W zależności od kształtu w rzucie poziomym klasyfikuje się schody na: 1) proste, 2) zabiegowe (rys. 69a-c), 3) wachlarzowe (rys. 69d), 4) kręcone (rys. 73a-b). Ze względu na ilość biegów mogą one być: 1) jednobiegowe, 2) dwubiegowe, 3) trójbiegowe. Części schodów Schody wewnętrzne składają się z trzech głównych części: 1) stopni, na które składają się stopnice i podstopnice (podnóżki i przednóżki), 2) policzków schodowych 3) poręczy schodowych (balustrad). Poręczami nazywa się boczne zabezpieczenie schodów, składające się ze słupków poręczowych (przeważnie stalowych) i z uchwyta poręczowego (zwykle drewnianego). Słupki poręczowe przytwierdzone są bezpośrednio do stopni schodowych. Poręcze ozdobne, wykonane częściowo lub całkowicie z kamienia, noszą nazwę balustrad i składają się z cokołu, ścianki (pełnej i ażurowej) i nakrywy (uchwytu poręczowego). Stopnie Stopnie wewnętrzne podobnie jak zewnętrzne mogą być wykonane jako pełne lub okładzinowe. Na stopnie wewnętrzne używa się najczęściej: - granitu dla najcięższego ruchu, - piaskowca i - marmuru. Kształt stopni Profile stopni daje się podobne jak dla schodów zewnętrznych. W stopniach marmurowych profilowanie jest często bogatsze. Stopnie pełne podparte obustronnie ściankami, niewidoczne od dołu, otrzymują przekrój podobny do stopni zewnętrznych. Stopnie pełne od dołu widoczne (całkowicie lub częściowo) wykonane są jako podcięte, o dolnej powierzchni czysto obrobionej i o fakturze podobnej lub odmiennej jak dla górnej powierzchni (rys. 70a). Jeżeli stopnie są profilowane, a czoła ich od strony sąsiedniego biegu widoczne, profil przeważnie obieg stopień dookoła i jest na czole stopnia również widoczny (rys. 70b). Stopnie proste oparte jednym końcem na ścianie klatki schodowej, drugim zaś na policzku schodowym z dźwigara stalowego (rzadziej żelbetowego) mają przekrój na całej długości jednakowy. {mospagebreak}Stopnie wolnowiszące, oparte tylko jednostronnie na ścianie klatki schodowej, otrzymują dla lepszego oparcia i twierdzenia ich w ścianie zakończenie na długości wpuszczenia w mur o przekroju pełnym prostokątnym. Stopnie zabiegowe Stopnie zabiegowe powstają przy zmianie kierunku biegu schodów bez przerywania ich podestami, na których traci się na wysokości wznoszenia się. Mogą one być wykonywane w kilku odmianach. Jeżeli kształt klatki schodowej jest prostokątny, układ ich może być taki, jak na rysunkach 69a, b i c. Noszą one wtedy również nazwę schodów wachlarzowych ze skrętem: a) o 900, b) 2x900 i c) 1800. Właściwe schody wachlarzowe powstają przez umieszczenie ich w klatce schodowej o rzucie poziomym kolistym (ewentualnie eliptycznym) w sposób pokazany na rysunku 69d. Ich skręt może wynosić 900 lub 1800. Stopnie zabiegowe mogą być wykonywane albo jako podparte obustronnie pełnymi ścianami albo jako wolnowiszące. Kształt dolnej powierzchni stopni podpartych obustronnie ścianami jest dowolny, natomiast dla schodów wolnowiszących dolna powierzchnia musi być obrobiona według linii śrubowej, jest więc powierzchnią wichrowatą. Kształt stopnia zabiegowego pokazuje rysunek 72. Podobnie jak w stopniach prostych, może ich przekrój w części opierającej się na ścianie otrzymywać kształt prostokątny. Kształt stopnia zbieżny na zewnątrz wraz z pogrubieniem łoża opierającego się na ścianie przesuwa środek ciężkości stopnia ku ścianie, co przyczynia się do zwiększenia ogólnej stateczności schodów. Na ogół pełne stopnie zabiegowe z kamienia są obecnie wykonywane coraz rzadziej z powo-du wysokiego kosztu ich obróbki oraz zmniejszonego bezpieczeństwa w czasie pożaru. Za-mienia się je na stopnie okładzinowe na płycie żelbetowej, której ukształtowanie według po-wierzchni śrubowej jest znacznie łatwiejsze. Schody kręcone Jeżeli skręt schodów wachlarzowych wynosi 3600, otrzymują one nazwę schodów kręconych lub wieżowych (rys. 73), gdyż wykonuje się je zwykle jako wejście na wysokie wieże. Mogą one być dwojakiego rodzaju: bez środkowego słupa lub ze środkowym słupem. Stopnie dla układu „a” nie różnią się niczym od zabiegowych poprzednio opisanych, o dolnej powierzchni czysto obrobionej wznoszącej się śrubowo. W układzie „b” słup środkowy jest utworzony z odcinków walca wyrobionych razem ze stop-niem schodowym, którego kształt przedstawia rysunek 74. Odcinek walca środkowego może być wykonany stycznie do czoła stopnia (rys. 74a) lub osiowo (74b). Wykonanie osiowe jest nieco łatwiejsze, styczne natomiast znacznie mocniejsze. Stopnie opierają się swoim szerokim końcem na ścianie, a walcowym zakończeniem z drugiej strony jeden na drugim, tworząc w środku ciągły słup o średnicy 20-30 cm, zwany duszą schodów kręconych. Dusza schodowa może mieć w środku przewiercony otwór pionowy, którym nakładana jest na pręt okrągły lub rurę stalową; ułatwia to dokładny montaż i wzmacnia całość konstrukcji schodów. Wolną przestrzeń między ściankami rury i kamieniem zalewa się zaprawą cementową lub wypełnia miękkim ołowiem. Schody okładzinowe Okładziny stopni wewnętrznych otrzymują kształt i grubość jak dla schodów zewnętrznych. Materiałem na wewnętrzne stopnie może być, prócz używanych na stopnie zewnętrzne, także marmur o dostatecznej wytrzymałości na ścieranie. Grubość okładzin marmurowych daje się mniejszą od granitowych lub piaskowcowych, a mianowicie dla stopnicy – 3-4 cm i dla pod-stopnicy – 2-2,5 cm. {mospagebreak}Dochodzą tu jeszcze okładziny dla widocznych czół stopni od we-wnętrznej strony biegów, stanowiące przedłużenie podstopnia, o kształcie dostosowanym do przekroju stopnia. W stopniach zabiegowych wykonanie ich w postaci okładzin jest znacznie ułatwione. Wszystkie krzywolinijne elementy schodów zabiegowych wykonane są w konstrukcji żelbe-towej. Stopnica otrzymuje kształt wycinka pierścienia o stałej grubości z odpowiednio obro-bionym profilem czoła. Podstopnica niczym się nie różni od wykonania w stopniach prostych. Okładzinę czoła, która ściśle biorąc powinna być wykonana jako powierzchnia walcowa, wy-konuje się zwykle w odcinkach prostych. W celu podniesienia dekoracyjności wykonywane są często stopnie marmurowe polerowane. Aby zmniejszyć poślizg na takich stopniach, nakuwa się na nich groszkowane dywaniki, na-kleja się na nie w środkowej części dywaniki z gumy lub linoleum albo też stosuje podobne środki, zapobiegające wycieraniu się kamienia. Jednym z nich jest np. pokazane na rys. 75 zbrojenie paskami z twardej gumy, klejonej na krawędzi stopnia i wpuszczanej w prostokątne wycięcia na powierzchni stopnia, na którą nieznacznie wystaje. Policzki schodowe Policzkiem schodowym nazywa się zewnętrzne podparcie lub ograniczenie biegu schodów. Policzki te mogą mieć kształt pełnych ścianek ograniczających obustronnie zewnętrzne schody wejściowe lub środkowy pierwszy bieg trójramiennych schodów wewnętrznych. W zwykłych dwubiegowych schodach wewnętrznych podpierają one zewnętrzną stronę pierwszego biegu, tworząc równocześnie często ograniczenie zejścia do piwnicy. Jeżeli biegi schodów są częściowo widoczne od dołu, policzkami są belki dowolnej konstrukcji podpierające zewnętrzne końce stopni schodowych. Dla zewnętrznych schodów kamiennych policzki mogą być wykonane całkowicie jako mury z kamienia dowolnej konstrukcji. Kształt ich w rzucie poziomym może być również rozmaity. Mogą to być dwie ścianki równoległe ograniczające z obu stron bieg schodów (rys. 76a), mogą być ukośne (rys. 76b) lub wreszcie łukowe (rys. 76c). Górne ograniczenie ścianek policzkowych może być poziome lub ukośne, równoległe do nachylenia schodów. Górna linia ścianki jest wzniesiona powyżej linii schodów. W wejściach do gmachów reprezentacyjnych górne ograniczenie ścianki wykonywane jest często z kamienia obrobionego aż do polerowanego włącznie. Kształt poszczególnych kamienia w ściankach policzkowych prostych nie ma żadnych szczególnych cech, gdyż są to zawsze bryły równoległościenne. W ściankach ukośnych i łukowych podział poszczególnych kamienia musi być odpowiednio uzgodniony z podziałem schodów; kształt ich jest nieumiarowy, gdyż są one ograniczone powierzchniami ukośnymi lub powierzchniami łukowymi i wichrowatymi. Gdy policzki wykonane są jako belki niosące żelbetowe, są licowane cienkimi płytami marmurowymi, których wykonanie nie różni się niczym od zwykłych licówek wewnętrznych. {mospagebreak}Balustrady Balustrady składają się: a) z podstawy (cokołu), b) ścianki, c) nakrywy (uchwytu poręczowego). Cokołem balustrady jest wznosząca się ponad stopniami część policzka schodowego, który jest wykonany w sposób już opisany, albo z pełnych elementów kamiennych lub z muru ceglanego lub betonowego z okładziną kamienną. Ścianka balustrady może być metalowa lub również kamienna. Jeżeli ścianka jest pełna, niosącą jej częścią jest przeważnie cienka ścianka żelbetowa (grubości około 5 cm), którą okłada się obustronnie cienką okładziną z płyt marmurowych lub innych (rys. 79). Ścianka może być również ażurowa, wykonana z tralek o najrozmaitszym przekroju (rys. 80). Górnym zakończeniem balustrady schodowej jest nakrywa. Jeżeli ścianka wykonana jest z okładziny z kamienia lub z kamiennych tralek, nakrywa również wykonana jest z kamienia. Materiałem może być piaskowiec, ale najczęściej stosowany jest marmur polerowany lub alabaster. Kształt nakrywy poręczowej (przekrój poprzeczny) może być najrozmaitszy, zależnie od pomysłu projektującego architekta. W najprostszym przypadku może to być gładka płyta lub płyta o profilowanych krawędziach. W reprezentacyjnych gmachach mogą to być bogato profilowane bloczki o grubości kilkunastu centymetrów. Najciekawszym szczegółem nakrywy poręczowej jest tzw. skręt w miejscu zmiany kierunku biegów schodowych. Skręt może być o 900 lub o 1800. Równocześnie ze skrętem nakrywa wznosi się wraz z wznoszeniem się schodów. Górna i dolna jej powierzchnia są więc powierzchniami śrubowymi, obie zaś boczne – powierzchniami walca. Skręt o 1800 w trzech rzutach przedstawia rysunek 81. Ponieważ styki jego z prostymi częściami nakrywy wykonuje się już poza skrętem, są one powierzchniami ukośnymi prostopadłymi do górnej powierzchni prostej części nakrywy. Nakrywy kamienne schodów zabiegowych są również wykonane w łuku o promieniu odpowiadającym wewnętrznemu promieniowi biegu schodów i wznoszą się równolegle do tego biegu, a więc według linii śrubowej. Wykonuje się je podobnie jak podstawy i dzieli się na części dostosowane do bloczności kamienia (marmuru), z którego są wykonywane. Ich powierzchnie stykowe są obierane prostopadle do osi (linii środkowej nakrywy i są powierzchniami wichrowatymi). Połączenie tralek z podstawą i nakrywą wykonuje się na metalowe lub stalowe sworznie, tak samo uchwyt na ścianie osadza się na takich sworzniach. Tekst przygotowano na podstawie: 1. A. Czeżowski, Elementy kamienne i zasady ich montażu 2. P. Otto, Handbuch für Steinmetzen Czy można wypiaskować znaczek pocztowy w kamieniu? Większość osób mających na co dzień do czynienia z piaskowaniem, na tak zadanie pytanie uśmiechnęłaby się z powątpiewaniem lub znacząco postukała palcem w czoło. Jak można wypiaskować detale tak drobne, by nie patrzeć na nie trzeba przez szkło powiększające? Przecież to niemożliwe.
A jednak to, co mogłoby wydawać się niemożliwe jeszcze wczoraj, dzisiaj dzięki szybko następującym zmianom towarzyszącym przygotowaniu i wykonaniu liternictwa oraz grafiki nagrobnej, nie stanowi już większego problemu.
Doskonale pamiętamy sytuację sprzed kilku lat, kiedy do przygotowania napisu wystarczał młotek i wprawna ręka, lub coraz rzadziej dziś stosowana metoda ręcznego wycinania liternictwa na podkładzie klejowym. Kto mógł wtedy przypuszczać, że bez komputera liternik nie będzie mógł się obejść? Także dzisiaj, temu, kto dotąd nie poznał możliwości fototechnologii, trudno jest wyobrazić sobie piaskowanie znaczków pocztowych, ba, nawet zdjęć w kamieniu.
Skomplikowany proces obróbki i przygotowania matrycy do piaskowania nazywamy fototechnologią, stwarza ogromne możliwości i pozwala na piaskowanie w kamieniu z niespotykaną dotąd jakością. Jakie korzyści niesie za sobą fototechnologia? Przede wszystkim wyjątkowa i niepowtarzalna jakość piaskowanych zdjęć, która otwiera zupełnie nowy rozdział w szeroko pojętym liternictwie nagrobkowym. Uzyskany efekt bije na głowę wszelkiego rodzaju wycinanie za pomocą plotera grafiki lub zdjęcia wykonane metodą fotopasków.
Poza tym możemy przenieść na kamień dowolny wzór, motyw, zdjęcie, praktycznie wszystko, co przyjdzie nam do głowy i co jesteśmy w stanie przenieść do komputera.
Oszczędzamy także na czasie. Artysta ręcznie wykonujący portret lub grafikę straci na wykucie tablicy kilka lub kilkanaście godzin, a dzięki fototechnologii w kilka minut wypiaskujemy zdjęcie czy grafikę, w dodatku ze stuprocentową zgodnością z oryginałem.
Aby uzyskać dobrą jakość piaskowanego zdjęcia należy zwrócić szczególną uwagę na jakość materiału wejściowego. Z fotografii niewyraźnej, mało kontrastowej nie uzyskamy nigdy takiego efektu, jak z fotografii ładnej i wyraźnej. Nie znaczy to, że ze zdjęć o gorszej jakości nic nie można uzyskać. Możliwości przeprowadzania retuszu są bardzo duże i w procesie przygotowania matrycy często się z nich korzysta. Dlatego właściwa ocena materiału wejściowego w dużej mierze przesądza o jakości końcowej.
Matryca, która trafia do klienta, wymaga tylko umiejętnego przeniesienia na kamień i wypiaskowania. Najlepszy efekt daje piaskowanie na kamieniach czarnych, gdzie po piaskowaniu uzyskuje się dobry kontrast. Problem piaskowania zdjęć w Impali może okazać się istotny, ponieważ jest to materiał bardzo często używany do produkcji nagrobków. Przeprowadzone przez klientów próby piaskowania w Impali dały zadowalające rezultaty. Wypiaskowane zdjęcie należy dodatkowo zaciągnąć kolorem białym lub srebrnym w celu dodania lepszego kontrastu. Piaskowanie grafik przygotowanych w kresce jest dużo łatwiejsze od piaskowanych zdjęć, a efekt końcowy naprawdę jest czymś do tej pory rzadko spotykanym na cmentarzach. Fototechnologia jest dostępna dla każdego. Niepotrzebny jest do niej ploter, czy komputer, jedynie piaskarka i kompresor. Nie trzeba mieć wielkiego doświadczenia w piaskowaniu, nawet zupełny nowicjusz jest w stanie po jednym szkoleniu samodzielnie piaskować przygotowane matryce.
Dużo jest jeszcze zakładów, które nie posiadając komputera i plotera. Konkurencja, która pracuje na takim sprzęcie na pewno daje im się we znaki. Poszerzenie swojej oferty o piaskowanie fototechnologii może tę sytuacje odwrócić.
To, że fototechnologia jest dla wszystkich, nie znaczy, że każdy będzie z niej korzystał. Jest to głównie oferta dla tych, którzy zachodzące zmiany na rynku rozumieją i potrafią wcześniej od innych dostrzec sposób na podniesienie jakości świadczonych przez siebie usług.
Nowa oferta jest przeznaczona głównie dla zakładów, które mogą mówić o jakiejkolwiek pozycji na rynku, które zainwestowały w maszyny, a klientów swoich przyzwyczaiły do jakości swoich usług.
Przyjrzyjmy się, jak fototechnologia wygląda cenowo. Koszt przygotowania zdjęcia wynosi 0,245 PLN za cm2. prosty przelicznik: zdjęcie wielkości 15 cm x 10 cm kosztuje 37 PLN. Kto wie, ile kosztuje zdjęcie na porcelanie takiego formatu? Dla grafik przygotowanego Albumu cena ta jest mniejsza, wynosi 0,185 PLN za cm2. cena takiej grafiki w zależności od wielkości waha się od 50 do 150 złotych. Podane ceny matryc zawierają podatek VAT.
Do wypiaskowania przygotowanej matrycy potrzebny jest specjalny klej. 50 ml takiego kleju to koszt 37 PLN. Klej jest bardzo wydajny, wystarcza na około 3m2 folii.
Jeżeli ktoś chce skorzystać z gotowego rozwiązania do piaskowania fototechnologii, zakup piaskarki fototechnologii, zakup piaskarki to koszt 3500 PLN + VAT, a 25 kg specjalnego ścierniwa do piaskowania kosztuje 125 PLN + VAT.
Więcej informacji dotyczących fototechnologii, szczególnie sposobu jej przenoszenia na kamień i piaskowania będzie można zdobyć na targach we Wrocławiu w dniach od 11 do 13 listopada ’99 oraz podczas IX Jesiennych Targów Kamienia i Maszyn w Wałbrzychu w dniach od 18 do 21 listopada ’99.
Prezentowany tam będzie cały proces piaskowania fototechnologii, także bogata ekspozycja grafik i zdjęć. Odbędzie się również premiera „Albumu Grafik Nagrobnych”, przygotowanego specjalnie dla fototechnologii.
Grzegorz Czekaj
Międzynarodowe Targi Kamienia i Maszyn w Carrarze są obok targów w Norymberdze i Weronie trzecią co do wielkości europejską wystawą związaną z szeroko pojęta branżą kamieniarską.
Tegoroczne targi, które odbyły się w dniach 26-30 maja były dwudzieste z kolei, a więc jubileuszowe. Wystawa zgromadziła nieporównywalną z rokiem poprzednim liczbę wystawców i zwiedzających.
Statystyki podają, że targi odwiedziło około 50 000 osób, z czego 17 000 przyjechało z zagranicy, ze 107 krajów świata. Wśród 766 firm przeważającą liczbę stanowiły firmy włoskie, aż 630. Po dwudziestu latach istnienia Międzynarodowych Targów Kamienia i Maszyn w Carrarze podjęto się zmian w organizacji tej imprezy. Nowe rozwiązania to przede wszystkim budowa wielkich sal konferencyjnych, nowych pawilonów oraz dwóch nowych restauracji. Nowością było otwarcie wielkiej Biblioteki Kamienia, która pozwala zapoznać się odwiedzającym z charakterystyką i sposobami wykorzystania różnych rodzajów kamienia naturalnego. Wśród wystawców i odwiedzających zdecydowany prym wiedli Włosi. Należą oni do ścisłej czołówki eksporterów i importerów kamienia naturalnego na świecie. Stamtąd głównie pochodzą informacje o nowościach w technologii, nowych maszynach i urządzeniach. Polska jest dla Włochów ważnym partnerem. Wiele włoskich firm ma udziały w polskich przedsiębiorstwach.
Targi Carrara ’99 to doskonała okazja dla firm kamieniarskich do podpatrzenia wszelkiego rodzaju technologii obróbki kamienia. Można tu zobaczyć wszystko, począwszy od zwykłych pił czy tez polerek, skończywszy na sterowanych komputerowo ogromnych, wielofunkcyjnych maszynach. Także przeróżne narzędzia oraz ogromny wybór materiałów eksploatacyjnych. Na stoiskach firm handlujących kamieniem prezentowano wiele rodzajów kamienia, były afrykańskie i brazylijskie granity, marmury w przeróżnych kolorach i wiele, wiele innych, których nie sposób tutaj wymienić. Imprezy tego typu stwarzają możliwość nawiązywania nowych i umacniania już istniejących kontaktów handlowych między firmami ze wszystkich stron świata. Problemem wydawać się może odległość Carrary od naszego kraju, chociaż warto zobaczyć co prezentują światowi liderzy branży kamieniarskiej.
Atutem tegorocznych targów Carrara ’99 były prezentacje „Kamień i Projekt”, pokazujące różne sposoby wykorzystania kamienia w sztuce, a także rys historyczny „Technika innowacji przemysłu kamienia: 20-lecie historii”. Całą impreza była na swój sposób wielkim show, który tym, co go widzieli na pewno długo pozostanie w pamięci.
Następne targi Carrara 2000 odbędą się w dniach od 1 do 4 czerwca.
Ostatnie zaskakujące wydarzenia, które rozegrały się na scenie zarówno politycznej, jak i ekonomicznej w naszym kraju oraz za granicą, przyniosły nam sporo zmian i niepewności. Nie da się ukryć bezpośredniego wpływu wydarzeń, jakie rozegrały się 11 września br. w Stanach Zjednoczonych i ich późniejszych reperkusji. Niewątpliwie od jakiegoś już czasu obserwujemy spowolnienie tempa rozwoju gospodarki światowej. Co za tym idzie, również polski rynek reaguje bardzo negatywnie na te nasilające się światowe tendencje do regresji. Niestety płacimy cenę za globalizację gospodarki światowej, która jak wiadomo, działa na zasadzie naczyń połączonych, pogorszenie lub zastój w rozwoju jednego z jej elementów pociąga za sobą zmianę wielu innych. Atak terrorystów na nowojorskie Światowe Centrum Handlu (WTC) to, oprócz tragedii tysięcy bestialsko zamordowanych ofiar, również cios wymierzony w międzynarodową gospodarkę. Cios zadany w wyjątkowo niekorzystnym momencie, bowiem pogłębił on negatywne nastroje i wprowadził poczucie niepewności. Na skutek wydarzeń w USA i niepokoju na świecie przebieg i wyniki kampanii wyborczej w naszym kraju zeszły na dalszy plan. Według głównego ekonomisty BRE Banku Janusza Jankowiaka przede wszystkim spadło zainteresowanie problematyką gospodarczą, na czym skorzystał rząd, usuwając w cień problem niebagatelnej dziury budżetowej. Jankowiak na łamach wrześniowej „Rzeczpospolitej” (Ekonomia, nr 222, s. B4) stwierdza: „Kto śmiałby domagać się natarczywie wyjaśnień na temat budżetu w obliczu wielkiej tragedii, która wstrząsnęła światem? Kto mógłby zakwestionować oczywiste twierdzenie, że po 11 września tego roku obrót wydarzeń w gospodarce globalnej stał się praktycznie nieprzewidywalny? Wszystko to prawda. Postterrorystyczny wzrost niepewności nie podlega dyskusji. Tyle że nie stanowi to żadnego usprawiedliwienia dla głuchego milczenia, jakie naraz zapadło wokół naszych problemów gospodarczych. Nie chciałbym, by zabrzmiało to cynicznie, ale wydaje się, że amerykański koszmar, skutecznie odwracający na dobre dwa tygodnie uwagę opinii publicznej od spraw krajowych, pozwolił ustępującemu rządowi łatwiej dopełznąć do wyborów bez ujawnienia projektu przyszłorocznego budżetu”. Nie da się ukryć! Faktem jest, że opinia społeczna została uśpiona wydarzeniami zza oceanu i związanym z nimi strachem, przerażeniem i bezradnością. Nie ma się jednak co dziwić takie sytuacje nie mają miejsca na co dzień. Dalej autor pisze: „[...]na dobrą sprawę nie jest dla nas jasne, jakie będą długotrwałe reperkusje wydarzeń w Stanach w światowej gospodarce. Pierwsze reakcje na odwieszenie notowań na rynkach amerykańskich nie dają jeszcze podstaw do wyrokowania o skutkach długofalowych, jak zachowania konsumentów, inwestorów, przewidywania inflacyjne gospodarstw domowych i rynków finansowych. [...]nie wiedząc nic pewnego o gospodarce światowej, nie sposób prognozować ani popytu zewnętrznego, ani przewidzieć sentymentu inwestorów dla naszego rynku, będącego przecież wciąż tylko jednym z rynków wschodzących [...]”. Te trafne spostrzeżenia rzucają światło na naszą sytuację jako ekonomicznego partnera europejskich oraz światowych rynków, od których jesteśmy w dużym stopniu uzależnieni. Inwestorzy zagraniczni bowiem nie spieszą się z decyzjami o wchodzeniu na nasz rynek. Powodów jest obecnie wiele, a na czele stoi wspomniany już wcześniej zastój gospodarki ogólnoświatowej. Niestety takie dziedziny jak motoryzacja, elektronika, czy zaawansowane technologie nie rozwijają się obecnie zbyt dynamicznie. Poza tym tempo rozwoju prywatyzacji w Polsce jest również wolniejsze w stosunku do wcześniejszych założeń. Nie udaje nam się jak na razie stworzyć korzystnych warunków, na jakich firmy prywatne mogłyby zatrudniać swoich pracowników. Zdaniem specjalisty Andrzeja Sadowskiego, który wypowiadał się w „Rzeczpospolitej” (Ekonomia, Nr 227, s. B2): „[...] spadek wzrostu gospodarczego jest właśnie wynikiem bezrobocia. Te osoby, które są bezrobotne, nie wytwarzają dochodu narodowego, nie tworzą wartości dodanej i w rezultacie mamy mniejszy wzrost gospodarczy. [...]Dotychczas sektor prywatny tworzył więcej nowych miejsc pracy, niż ubywało ich w sektorze publicznym czy w restrukturyzowanych zakładach. Dlatego w Polsce bezrobocie do 1998 r. regularnie spadało. Proces masowych zwolnień istniał cały czas, ale gospodarka miała nieprawdopodobną siłę tworzenia nowych miejsc pracy. Ten proces został przerwany i zaczęła się tendencja odwrotna. Stąd pojawia się rosnące bezrobocie [...]Barierą dla przedsiębiorcy jest koszt pracownika. Tym bardziej że oprócz niego dochodzą podatki i inne zobowiązania, które państwo przez ostatnie lata wielokrotnie zwiększyło, [...]” Jednym słowem w Polsce nie opłaca się na dziś dzień zatrudniać pracowników. Na pewno taka sytuacja nie poprawi podupadającej finansowo-ekonomicznej kondycji państwa. Kwestia bezrobocia to problem niebanalny i nasilający się wraz z zastojem gospodarki. Nie powinien więc dziwić fakt, iż ponad 40% Polaków w wieku produkcyjnym ma zamiar wyjechać z kraju po naszym wejściu do Unii Europejskiej., aby szukać pracy. 13 spośród 15 krajów Unii Europejskiej jest gotowych otworzyć swój rynek pracy dla Polaków wraz z przystąpieniem naszego kraju do wspólnoty. Wstrzemięźliwe pozostają tylko Niemcy oraz Austria. Z drugiej strony, mimo wszystko rośnie zainteresowanie inwestorów zagranicznych polskim rynkiem z powodu względnego spokoju, jaki oferuje geopolityczne położenie naszego państwa. Polska nie ma na arenie międzynarodowej zdeklarowanych wrogów. Jest krajem bezpiecznym w oczach zagranicy i z tego powodu, w świetle ostatnich tragicznych wydarzeń w USA, świetnym materiałem na potencjalne inwestycje wymagające stabilności. Niestety zmiana parlamentu i wynik wyborów również początkowo niekorzystnie wpłynęły na nastroje społeczne. Obawa przed koalicją SLD-PSL i wydłużeniem się czasu uporządkowania finansów państwa spowodowała, że inwestorzy krajowi wstrzymali się z wydatkami. Czy widmo recesji jest zatem realne? Opinii jest wiele, przeważają niestety te pesymistyczne. Można jedynie spekulować, co przyniesie nam przyszłość. Nic dobrego nie wróży ogromna dziura budżetowa państwa oraz przyszłoroczne założenia budżetowe. Cięcia i jeszcze raz cięcia, poczynając od „budżetówki”, a kończąc na długofalowych inwestycjach. Rząd zdążył na czas (do 30 września) złożyć projekt budżetu na ręce marszałka Sejmu. Jak wiadomo nie zrezygnowano z kontrowersyjnego podatku importowego oraz waloryzacji płac sfery budżetowej. Nowo utworzony rząd zdecydował zaś o redukcji zatrudnienia na stanowiskach kierowniczych „budżetówki”. Zobaczymy, jaki skutek przyniosą zakładane zmiany! Wydają się one być nieco radykalne, ale dzięki nim skarb państwa powinien wiele zaoszczędzić. Jeśli chodzi o PKB to GUS informuje, że w drugim kwartale tego roku w stosunku do analogicznego okresu w ubiegłym roku zwyżkował on tylko o 0,9 proc. W pierwszym kwartale br. wzrost wynosił jeszcze 2,3 proc. Nie wygląda na to, aby obecny miał nam przynieść przełom. W analogicznym, drugim kwartale ubiegłego roku, gospodarka rozwijała się w tempie 5 proc., w czwartym 2,4 proc. „Wzrost PKB w drugim kwartale 2001 roku o 0,9 proc. w skali 12 miesięcy potwierdza znaczne spowolnienie wzrostu gospodarczego. To najniższy wskaźnik od 1996 roku, odkąd GUS prowadzi kwartalne badania wzrostu PKB”, powiedział prof. Janusz Witkowski, wiceprezes GUS. Według badań GUS-u koniunktura w przemyśle we wrześniu była gorsza niż przed miesiącem i gorsza niż we wrześniu w siedmiu ostatnich latach. Podobnie było w handlu oraz w segmencie sprzedaży usług. „Rzeczpospolita” (Ekonomia, Nr 232, s. B2) pisze: „Spośród przedsiębiorstw badanych przez GUS, 15 proc. informowało o poprawie koniunktury we wrześniu, a 29 proc. o jej pogorszeniu. Firmy publiczne oceniały swoją sytuację znacznie gorzej niż prywatne. W rezultacie, ogólny wskaźnik koniunktury wyniósł minus 14 (minus 10 w sierpniu). Oznacza to, że taką przewagę procentową mają firmy, w odczuciu których ich sytuacja we wrześniu pogorszyła się, nad tymi, którym się poprawiło. We wrześniu odnotowano ograniczenia popytu w skali zbliżonej do sierpniowego. Spowodowało to, że wytwórcy nadal ograniczali bieżącą produkcję. Przewidywania dotyczące przyszłego popytu są nadal optymistyczne i gorsze niż w poprzednim miesiącu. W październiku produkcja przemysłu może wzrosnąć nieznacznie. Zwiększyły się i tak nadmierne zapasy wyrobów gotowych. W najbliższych trzech miesiącach przedsiębiorcy spodziewają się pogorszenia sytuacji finansowej swoich firm. Można też oczekiwać dalszych zwolnień pracowników”.
Skorzystaj z naszej prenumeraty.
Zamów całoroczną prenumeratę Świata Kamienia!
| 45-837 Opole, ul. Wspólna 26 woj. Opolskie Tel. +48 77 402 41 70 Biuro reklamy: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript. Redakcja: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript. |
