KONKURS NA POMNIK MARSZAŁKA JÓZEFA PIŁSUDSKIEGO

KONKURS NA POMNIK MARSZAŁKA JÓZEFA PIŁSUDSKIEGO

Z inicjatywą przedsięwzięcia wyszedł Społeczny Komitet Budowy Pomnika Marszałka Józefa Piłsudskiego w Poznaniu. Krótko potem, we wrześniu ubiegłego…

Czytaj...
HARD ROCK HOTEL

HARD ROCK HOTEL

Jedna z najnowszych realizacji, za którą stoi firma stoneCIRCLE, zyskała wiele prestiżowych nagród. Bar hotelowy otrzymał nagrodę Best…

Czytaj...
LAGASCA 99 I COSENTINO

LAGASCA 99 I COSENTINO

Zlokalizowany w dzielnicy Salamanca w Madrycie budynek mieszkalny Lagasca 99 nawiązuje swym charakterem do obiektów architektury wokół niego,…

Czytaj...
BUDUJMY EKOLOGICZNIE, ALE WYDAJNIE!

BUDUJMY EKOLOGICZNIE, ALE WYDAJNIE!

Taki apel do Ministerstwa Rozwoju wydało w połowie sierpnia br. dwanaście organizacji branży budowlanej, deweloperskiej, biznesowej i architektonicznej.

Czytaj...
Frontpage Slideshow | Copyright © 2006-2011 JoomlaWorks Ltd.

Zalecane rozwiązania konstrukcyjne oraz usterki w budowaniu tarasów

Taras Hotelu Starego w Krakowie (fot. arc)
Tarasy budowane są z myślą o przebywaniu na nich ludzi lub ruchu pojazdów. Poza tym zabezpieczają pomieszczenia mieszkalne znajdujące się pod nimi przed opadami atmosferycznymi oraz zmianami temperatury. Różnią się od stropodachów pełnych głównie warstwą zewnętrzną, tzw. nawierzchnią (posadzką). Stosuje się na nich nawierzchnie odporne na wpływy mechaniczne i atmosferyczne. Tarasy znajdujące się nad pomieszczeniami ogrzewanymi są jednym z najtrudniejszych elementów budynku, zarówno do wykonania jak i zaprojektowania. Bywają narażone na duże wahania temperatur, dochodzące nawet do kilkudziesięciu stopni, zwłaszcza przy usytuowaniu po stronie południowej.

Tak duże wahania temperatur prowadzą do powstawania znacznych odkształceń termicznych elementów składających się na ich konstrukcję. Zalecenia konstrukcyjne dla tarasów · W budynkach mieszkalnych tarasy powinny mieć taką grubość warstwy termoizolacji, aby wielkość współczynnika przenikania ciepła była równa min. 0,3W/(m2K) wg [6], [9] · Materiały termoizolacyjne tarasów powinny mieć dużą wytrzymałość na ściskanie min. 20 MPa · Spadek nawierzchni tarasu ze względu na możliwość ustawienia na niej mebli nie powinien przekraczać 2% · Nawierzchnia tarasu powinna być oddzielona dylatacją obwodową od wszystkich wystających nad jego powierzchnię elementów budynku. Nawierzchnia musi być również podzielona szczelinami dylatacyjnymi na pola o długości boku max. 1,5 m (rozwiązania tradycyjne tarasów) ·{mospagebreak} Wyprowadzenie izolacji wodoszczelnej na pionową powierzchnię ściany powinno wynosić min 15 cm od poziomu nawierzchni tarasu · Zakończenie izolacji wodoszczelnej w miejscu progu drzwi lub okien tarasowych powinno znajdować się minimum 15 cm nad powierzchnią nawierzchni. Zakończenie to należy zabezpieczyć przed spływającą po szybach drzwi i okien tarasowych wodą opadową za pomocą obróbki blacharskiej w formie okapnika oraz dodatkowo za pomocą fartucha blachy wyprowadzonego spod okapnika pod nawierzchnię na górną, poziomą powierzchnię izolacji wodoszczelnej (porównaj rys. 8). Dylatacje tarasów Zasady kształtowania przerw dylatacyjnych w tarasach są bardzo podobne jak dla dachów płaskich, jednak wykazują najwięcej przypadków przecieków. Przy projektowaniu dylatacji przy uskoku budynku w pionie należy zachować następujące zasady: - przepona izolacyjna wywijana na część pionową budynku musi być klejona do konstrukcji podlegającej wspólnym ruchom (por. rys. 7) - należy zwrócić uwagę na obróbki otworów wejściowych na taras, muszą one być tak skonstruowane, ażeby nie przecinały wywiniętej izolacji (por. rys. 8) - należy tak kształtować układ płyt okładzinowych, aby pokrywał się z układem dylatacji warstw konstrukcyjnych tarasu. Na rys. 1 przedstawiono rozstaw dylatacji dla posadzki kamiennej tarasu o odwodnieniu wewnętrznym. Rozwiązanie odwodnienia tarasu Rynny i przewody spustowe powinno się przyjmować wg [10] w zależności od powierzchni odwadnianej przyjmując miarodajne natężenie deszczu. Wymiarowanie rynien i przewodów spustowych instalacji odprowadzenia wód deszczowych polega na obliczeniu wielkości napływu wody do rynien i wyznaczeniu obszarów spływu do poszczególnych rur spustowych. Kolejnym krokiem w wymiarowaniu przewodów kanalizacji deszczowej jest dobór średnicy przekroju instalacji, który wykonuje się za pomocą stablicowanych (tabl. 9 PN-92/B-01707) wartości dopuszczalnego przepływu wody deszczowej obliczonego ze wzoru Chezy (przy założeniu przepływu ścieków przez przewód o chropowatości k=1 mm, przy wypełnieniu h/d=0,7 i współczynniku ψ =0,9). {mospagebreak}Przykład rozmieszczenia rynien i rur spustowych dla tarasu przedstawiono na rys. 1. Wymagane właściwości termoizolacji w zależności od funkcji nawierzchni tarasu Materiały termoizolacyjne stosowane do ociepleń tarasów muszą charakteryzować się dużą odpornością na działanie wody, wysoką wytrzymałością na ściskanie i zginanie, stabilnością wymiarów i małą przewodnością cieplną. Norma PN-EN – 13163 w załączniku C podaje klasyfikację wyrobów ze styropianu, dla których wymagana jest zdolność do przenoszenia obciążeń. Dla ocieplonych tarasów z kamienną warstwą wierzchnią zgodnie z [12] można wydzielić następujące typy standardowego wyrobu ze styropianu przedstawione w tablicy 1. Tabl. 1 Własności wytrzymałościowe dla styropianu wymagane dla poszczególnych funkcji nawierzchni ocieplonego tarasu. Klasyfikacja styropianu pod względem przydatności wyrobu do określonego zastosowania podaje norma PN-B-20132. Oznaczenia typów standardowych (EPS) przyjęto wg: - deklarowanego poziomu naprężenia ściskającego przy 10 % odkształceniu względnym - wartości deklarowanej współczynnika przewodzenia ciepła - przewidywanego podstawowego zastosowania. Podział na typy i zalecaną gęstość pozorną z podaną tolerancją oraz informacje o przeznaczeniu poszczególnych płyt styropianowych wg [10] podano w tabl. 2. Odnośnie ocieplonych tarasów w Instytucie Techniki Budowlanej w Warszawie wprowadzono skrótowe oznaczenia obszarów zastosowań termoizolacji. Skrót DZPW - oznacza izolację tarasu od zewnątrz pod izolacją przeciwwilgociową, DO - izolacja tarasu od zewnątrz, stropodach odwrócony. Tabl.2. Klasyfikacja płyt styropianowych wg [10] Uwagi: 1. Oznaczenia klasyfikacyjne EPS 200, EPS 250 są zgodne z [11] 2. Symbol 036 w oznaczeniach typu wyrażają minimalną wymaganą wartość deklarowaną współczynnika przewodzenia ciepła λ≤ 0,036 W/(mK) 3. Słowne części oznaczeń DACH ,PODLOGA ,PARKING stanowią skrótową informację dla odbiorcy o podstawowym zastosowaniu danego typu, 4. Kody oznaczenia pod symbolami typu są zgodne z p.6 PN-EN 13163:2003 i określają klasy i poziomy wymagań dla danego typu, Ponadto dla wielu przykładowych zastosowań termoizolacji w opracowanych przez ITB wytycznych podano wymagania dotyczące: obciążenia, odporności na zawilgocenie, wytrzymałości na rozciąganie, oraz właściwości akustycznych i stabilności wymiarów (odkształcalność). Dla tarasów skrótowe oznaczenia wymagań odnośnie obciążeń są następujące: Obd – silnie obciążone tarasy, Obbd – bardzo silnie obciążone, parkingi Przykłady minimalnego poziomu wymagań wytrzymałości termoizolacji ze styropianu na obciążenia ściskające wg oznaczeń dla zakresu stosowania przedstawia tablica 3. Tabl. 3 Wymagane minimalne wytrzymałości na ściskanie dla izolacji cieplnej ze styropianu (EPS) zgodnie z PN-EN 13163 [12]. Rozwiązania konstrukcyjne tarasów Tarasy wykonywane jako stropodachy pełne mają wszystkie warstwy konstrukcyjne całkowicie przylegające do siebie i nie ma w nich żadnych szczelin ani kanalików powietrznych. Na konstrukcji nośnej stropu (przekrycia) ułożone są bezpośrednio: warstwa paroizolacyjna, ocieplająca i pokrycie oraz warstwy nawierzchniowe. Taras nad pomieszczeniami ogrzewanymi powinien mieć oprócz innych warstw warstwę wodochronną i termiczną, konieczne jest również wykonanie pod warstwą wierzchnią (posadzką) dodatkowej warstwy poślizgowej, która umożliwia wydłużenie i skurcz posadzki pod wpływem wahań temperatur zewnętrznych (nasłonecznienie) i zapobiega odspojeniu płyt i ich pękaniu. Wykorzystanie warstwy wierzchniej do ruchu pojazdów wymaga odpowiednio wytrzymałego podłoża (stropu) oraz wytrzymałej nawierzchni, jak również znajdujących się pod nią warstw wodochronnych i termoizolacyjnych. {mospagebreak}Na rys. 2 przedstawiono taras dla dużych obciążeń od pojazdów kołowych, w którym zastosowano nowoczesne materiały hydroizolacyjne i termoizolacyjne. Na rysunkach 3, 4 pokazano taras o konstrukcji stropodachu pełnego (czyli z warstwą wodoszczelną położoną nad termoizolacją) z warstwą wierzchnią ułożoną na regulowanych podkładkach do stabilizowania płyt kamiennych. Stropodach o odwróconej kolejności warstw przedstawiono na rys. 5. W stropodachach tych warstwę termoizolacyjną układa się powyżej warstwy pokrycia dachu. Takie położenie warstwy wodoszczelnej zabezpiecza pokrycie przed wahaniami temperatury oraz uszkodzeniami mechanicznymi. Płyty izolacji termicznej łączone są na przylgę lub na wpust i pióro. Nad płytami termoizolacyjnymi stosuje się paroprzepuszczalną włókninę lub matę ochronną zwaną flizeliną. W stropodachach z posypką żwirową, z płytami kamiennymi mają zastosowanie płyty z niebieskiego styropianu ekstrudowanego o masie objętościowej 32-35 kg/m3, natomiast w stropodachach z nawierzchnią przeznaczoną dla ruchu pojazdów (rys. 2) płyty termoizolacyjne mają masę objętościową od 38 do 45 kg/m3 , o dużej wytrzymałości na ściskanie od 0,5 do 0,7 MPa [2]. Duża wytrzymałość żelbetowych płyt stropowych stosowanych jako podłoża dla stropodachów pełnych umożliwia zastosowanie rozwiązań stropodachów o różnorodnej funkcji ich warstwy wierzchniej, w tym z warstwą wykonaną z płyt z kamienia naturalnego. Wykonanie tarasu trwale odpornego na negatywne wpływy środowiska zewnętrznego wymaga przyjęcia odpowiednich założeń projektowych, solidnego wykonawstwa i zastosowania materiałów odpowiedniej jakości, odpornych na działanie zróżnicowanych warunków atmosferycznych i możliwą degradację biologiczną. Obecnie istnieje wiele systemów pozwalających na bardziej precyzyjne i skuteczne wykonanie, niż przy zastosowaniu tradycyjnych materiałów do izolacji przeciwwilgociowych takich jak materiały bitumiczne, które były powszechnie stosowane jeszcze w latach 90. Różnice w systemach tarasowych polegają głównie na sposobie odprowadzenia wody oraz na rodzaju materiału użytego do wykonania hydroizolacji. Prace wykończeniowe na tarasach i balkonach powinny być wykonane w sposób gwarantujący ich długotrwałą eksploatację. Jest to trudne do osiągnięcia z powodu warunków atmosferycznych - deszczu, mrozu i skoków temperatur. Woda deszczowa musi zostać odprowadzona - po powierzchni okładziny lub pod nią - do wpustów lub rynien (rys. 4). Skoki temperatur latem dochodzące do kilkudziesięciu stopni Celsjusza muszą zostać przejęte przez odpowiednio zaprojektowane i wykonane dylatacje. Wszystkie materiały budowlane użyte do wykończenia balkonów i tarasów a w szczególności płyty okładzinowe muszą być mrozoodporne i odporne na korozję biologiczną. Na tarasie wstępnym zabezpieczeniem przeciwwodnym jest tzw. uszczelnienie alternatywne lub zespolone. Uszczelnieniem alternatywnym może być zaprawa, którą nanosimy na wyrównane podłoże ze spadkiem, jak również klej do płyt o odpowiednich parametrach [14]. Przykład zastosowania rozwiązania tarasu z uszczelnieniem alternatywnym w postaci elastycznej zaprawy BOTACT M27 ze szczegółem wykonania dylatacji tarasu pokazano na rys. 6. Wykonanie tarasów w oparciu o maty drenażowe Istnieje możliwość wykonania hydroizolacji tarasu przy pomocy systemu opartego na matach drenażowych (por. rys. 6). System ten charakteryzuje się odprowadzaniem wody zarówno po powierzchni płyt jak i pod powierzchnią płyt poprzez system kanalików utworzonych poprzez matę drenażową. Rysunki 7, 8, 9 przedstawiają różne rozwiązania szczegółów na tarasie, gdzie oprócz uszczelnienia według DIN 18195 zastosowano podjastrychowe maty drenujące i przydrzwiowe kratki odwadniające. Odprowadzenie wody z tarasu odbywa się w tym przypadku dwupoziomowo - po powierzchni tarasu i pod okładziną, po warstwie uszczelnienia. Odpływ wody na tak rozwiązanym tarasie pokazany jest na rys. 9. Mata drenażowa odprowadza wodę, woda gromadząca się na zakładkach pap termozgrzewalnych lub zagłębieniach nie ma kontaktu z jastrychem, nie jest więc podciągnięta w strefę płyt, lecz po nagrzaniu okładziny po prostu odparowuje przez drenaż. Kratki przydrzwiowe umożliwiają zmniejszenie wysokości wyprowadzenia izolacji na elementy pionowe z 15 na min. 5 cm (por. rys. 8). Kolejnym elementem systemu są brzegowe profile osłaniające i odprowadzające wodę. Płyty kamienne są przyklejone elastyczną zaprawą cienkowarstwową do jastrychu i zafugowane elastyczną fugą cementową. Cement trasowy zalecany jest w celu zredukowania ryzyka powstawania zacieków wapiennych na obróbkach [14]. Wadliwe rozwiązania tarasów Wg [14] wadliwe wykonanie nawierzchni tarasów o zróżnicowanym sposobie wykończenia warstw wierzchnich dotyczy ok. 70% realizacji. Problemy zazwyczaj pojawiają się dopiero po roku z tego względu, iż prace wykończeniowe powinny odbywać się w odpowiedniej temperaturze, a więc porą letnią, natomiast największym zagrożeniem są duże różnice temperatur i intensywne opady atmosferyczne. Skoki temperatur latem, dochodzące do kilkudziesięciu stopni, muszą zostać przyjęte przez odpowiednio zaprojektowane i wykonane dylatacje. Temperatura zimą może spaść do - 30°C, ale najgroźniejsze są temperatury oscylujące wokół zera. Obniżaniu się temperatury towarzyszy wzrost objętości zamarzającej wody, prowadzący do odspajania się płytek i fug. W przypadku braku hydroizolacji pod warstwą klejonych płyt kamiennych lub jej wadliwego wykonania, następuje zawilgocenie cementowych podkładów. Powoduje to degradację betonu w wyniku wytrącania się soli mineralnych. W wyniku odparowywania wody związki te krystalizują pod powierzchnią płyt. Jest to widoczne na spoinach i płytach w postaci solnego nalotu. Temu zjawisku towarzyszy gwałtowny wzrost objętości, co powoduje pojawienie się naprężeń odspajających płyty. Zawilgocone podkłady w wyniku ogrzewania słonecznego gwałtownie odparowują wodę. Ciśnienie pary wodnej może również spowodować pękanie fug, i odspajanie płyt. Woda wnika przez mikropory w spoinę lub mikropęknięcia na styku spoina - płyta, pod okładzinę. Nasącza jastrych i zatrzymuje się w zagłębieniach znajdujących się w warstwie izolacji przeciwwodnej. {mospagebreak}Po nagrzaniu okładziny ceramicznej przez słońce powstaje ciśnienie pary wodnej i woda ponownie wydostaje się spod okładziny, zostawiając na powierzchni fugi wapienne wykwity. Natomiast zimą woda zamarza i doprowadza do odprysków na płytach i ich odspajania. Wyniki badań budowlanych wykazały, że przynajmniej jeden na cztery przypadki szkód występujących w tarasach dotyczą styku pionowych powierzchni z nawierzchnią tarasu. Głównym zadaniem styku tarasu z wystającym nad nim elementem budynku jest zapewnienie właściwego funkcjonowania izolacji przeciwwilgociowej w miejscu styku i zabezpieczenie ścian przylegających do tarasu przed zawilgoceniem (rys. 7). Taras dachowy w budynkach mieszkalnych jest połączony z przyległym pomieszczeniem otworem komunikacyjnym, najczęściej w postaci drzwi typu balkonowego. Wykonanie progu w miejscu drzwi jest szczególnie trudne, co druga usterka dotyczy tego miejsca. Usterki są powodowane powtarzającymi się błędami projektowymi lub wykonawczymi, powodującymi zawilgocenie w pomieszczeniu lub przecieki wody opadowej do niżej położonych pomieszczeń. Błąd w wyprowadzeniu do góry izolacji przeciwwilgociowej w miejscu drzwi wyjściowych ma szczególnie niekorzystne skutki. Jej zakończenie powinno znajdować się co najmniej 15 cm nad nawierzchnią tarasu. W przypadku zastosowania rusztu z otworami w pobliżu drzwi balkonowych, który zapewni swobodny odpływ wody, wysokość wyłożenia izolacji może wyjątkowo wynosić min. 5 cm. Najważniejszym elementem konstrukcji jest hydroizolacja, od niej zależy trwałość całego tarasu. Wadliwe wykonanie może doprowadzić do przecieków przez płytę stropową, zawilgocenia powierzchni wewnętrznych i pojawienia się zagrzybienia w pomieszczeniu znajdującym się pod tarasem. Istotny staje się też m.in. odpowiedni dobór okładziny kamiennej także pod względem jej mrozoodporności. Szerokość spoin powinna być dostosowana do wielkości powierzchni płyt okładziny, co pozwoli kompensować powstające naprężenia termiczne. Szkodliwe mogą być zwłaszcza zbyt wąskie spoiny - może to być przyczyną pękanie płyt. Wypełnienie spoin i klej mocujący płyty powinny mieć odpowiednie parametry fizyczno-wytrzymałościowe i przyczepnościowe. {mospagebreak}Brak pełnego przylegania kleju do płyt, powoduje przenikanie wody pod płyty w puste przestrzenie i zamarzając doprowadza do pękania i odspajania się płyt. Takie puste przestrzenie zmniejszają odporność posadzki na obciążenia punktowe i dynamiczne. Również brak odpowiedniego odprowadzenia wody z tarasu czy też balkonu z murowaną, pełną balustradą oraz zbyt mała szerokość i liczba szczelin odprowadzających wodę z powierzchni tarasu prowadzi do uszkodzeń nawierzchni i zalegania wody. Wg [7] niemieckie wytyczne dotyczące układania płyt okładzinowych na tarasach i balkonach oraz z prawidłowego wykonywaniem jastrychów i uszczelnień przeciwwodnych, zawarte są w normach [3], [4], [5]. Zagadnienia poruszone w przepisach [16] i [3] dotyczą uszczelnień alternatywnych i wykonawstwa robót okładzinowych metodą cienkowarstwową i nie są w Polsce określone żadnymi przepisami. Część zagadnień określonych w dokumencie [15] jest zbieżna z polskim opracowaniem [7]. Najważniejsze zasady dla robót wykończeniowych na tarasach i balkonach wynikające z wyżej wymienionych wytycznych to: · jastrychy należy wykonywać z drenażem antykapilarnym lub z uszczelnieniem alternatywnym [15] · spadki powierzchni tarasu powinny wynosić min l - 2% [15] · dylatacje okładziny w maksymalnych odstępach 2-5 m (rozstawy przy zastosowaniu systemowych wkładek dylatacyjnych – por. rys. 6) w zależności od nasłonecznienia i koloru okładziny; szerokość fugi dylatacyjnej min 10 mm [15] · jastrychy na warstwie oddzielającej – min grubość 50 mm, zbrojone, zalecane stosowanie cementu trasowego, wytrzymałość na ściskanie min 20 MPa [1], [15] · jastrychy na warstwie ocieplającej - min grubość 55 mm, wytrzymałość na ściskanie min 20 MPa [1] · jastrychy wiążące z podłożem - min grubość 30 mm, wytrzymałość na ściskanie min 30 MPa [4] · wyprowadzenie warstw uszczelniających na pionowe części budynku przyległe do tarasu min 15 cm [4] · płytki okładzinowe kleić stosując zasadę pełnego pokrycia spodu płyty z klejem [3] · do przyklejania płyt należy stosować zaprawy elastyczne o podwyższonych wymaganiach wg[5] Podsumowanie Taras nad pomieszczeniami ogrzewanymi należy do najtrudniejszych konstrukcji budowlanych ze względu na skomplikowane uwarstwienie konstrukcji oraz konieczność dbałości o wykonanie detali konstrukcyjnych. Wykonawstwo i projektowanie tarasów wymaga szerokiej wiedzy z zakresu fizyki budowli oraz technologii budowlanej. Brak dokładności wykonania poszczególnych detali oraz lekceważenie wymagań technicznych jest podstawową przyczyną uszkodzeń tarasów. W praktyce budowlanej, projektanci i wykonawcy powinni opierać się na systemowych rozwiązaniach technicznych dotyczących użycia materiałów i rozwiązań konstrukcyjnych tarasu. Do najłatwiejszych ze względów konstrukcyjnych rozwiązań tarasów należą tarasy wykonywane jak stropodachy odwrócone. Są to najbardziej niezawodne konstrukcje pod względem trwałości rozwiązania, jednakże ze względu na punktowe oparcie płyt kamiennych trudno zapewnić ich pełną stabilizację, dlatego stosowane są najczęściej w tarasach o ograniczonym dostępie ruchu pieszego o niewielkim obciążeniu bez możliwości obciążeń dynamicznych konstrukcji. Najczęstszym błędem w wykonaniu nawierzchni w tego rodzaju rozwiązaniach jest brak zastosowania systemowych regulowanych podkładek płyt kamiennych (por. rys. 3 i 4) oraz brak stosowania płyt termoizolacyjnych łączonych na wpust i pióro lub na przylgę. Częstym błędem jest mocowanie płyt na plackach zaprawy czego konsekwencją jest klawiszowanie okładziny kamiennej. Wykonywanie tarasów w systemie stropodachów pełnych z zastosowaniem warstw drenażowych jest najlepszym rozwiązaniem dla konstrukcji poddanych dużym obciążeniom także poddawanym obciążeniom dynamicznym. Konstrukcja ta należy jednak do najdroższych ponieważ wymaga kompleksowego stosowania materiałów zalecanych przez producenta systemowych rozwiązań tarasów. Stosowanie wszelkich „zamienników” może powodować niekorzystne zmiany w estetyce wykonania tarasu jak i skuteczności działania warstw hydroizolacyjnych konstrukcji. Za najbardziej korzystny ze względów użytkowo-wykonawczych uważa się tarasy z odwodnieniem zewnętrznym (spadki do rynien zewnętrznych), odwodnienie wewnętrzne (z rynną pogrążoną lub z wewnętrznym kratką ściekową) wymaga projektowania tarasu w sposób zapewniający niezawodne odwodnienie w warunkach zimowych. Dodatkowym zabezpieczeniem tarasu z odwodnieniem wewnętrznym przed gromadzeniem się wody na powierzchni tarasu może być zastosowanie przelewów (porównaj rys. 1). Wykonywanie warstw wierzchnich tarasu z kamienia naturalnego wymaga wiedzy na temat zasad funkcjonowania konstrukcji tarasu. Dobór materiału kamiennego powinien uwzględniać wymagania konstrukcyjne tarasu, tj. wytrzymałość na docisk, wytrzymałość na zginanie, rozszerzalność termiczną materiału kamiennego oraz wymagania użytkowe, czyli ścieralność materiału, odporność na korozję chemiczną i biologiczną, parametry antypoślizgowe powierzchni itp. W warunkach krajowych do wykonywania nawierzchni tarasów najlepiej stosować materiał kamienny o najlepszych parametrach, czyli płyty i płytki granitowe. Bardzo pomocni w doborze najefektywniejszych rozwiązań projektowo-wykonawczych mogą być doradcy techniczni producentów systemowych materiałów do tarasów. Jednakże każdorazowo najważniejsze jest wykonanie odpowiedniej dokumentacji technicznej tarasu opracowanej przez doświadczonego projektanta.

Pełną treść artykułu, wraz ze zdjęciami i rysunkami znajdziesz w numerze 39 czasopisma "Świat Kamienia"

 

Nie czekaj dodaj firmę

do naszego katalogu!

 

 

Dodaj firmę...

 

Dodaj ogłoszenie drobne

do naszej bazy!

 

 

Ogłoszenia...

45-837 Opole,
ul. Wspólna 26
woj. Opolskie
Tel. +48 77 402 41 70
Biuro reklamy:
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.

Redakcja:
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.">
     Wszystkie prawa zastrzeżone - Świat-Kamienia 1999-2012
     Projekt i wykonanie: Wilinet