INWESTYCJA Z EURODOTACJĄ

Jedyna w Polsce nowoczesna linia do produkcji płytek marmurowych działa od końca marca tego roku w Pińczowie. Należąca do Jacka łaty firma Marmur – Płytki zakupiła za 1,2 mln zł włoską linię technologiczną firmy Pedrini, umożliwiającą produkcję marmurowych płytek.

-To było logiczną konsekwencją tego co robimy od ponad 20 lat – opowiada Jacek Łata. – Od 10 lat eksploatowaliśmy polerkę przelotową, która moralnie i technicznie się zastarzała. Trzeba było zatem albo zainwestować w nowe maszyny, albo zmienić profil produkcji, czego robić nie chcieliśmy.

Okazuje się, że to jedyna w Polsce tego typu linia produkcyjna: - Pytaliśmy wszystkich możliwych włoskich dostawców czy wiedzą coś o podobnym pracującym w Polsce urządzeniu, ale nikt takiej informacji nie posiadał – dodał Jacek Łata.

Gwoli prawdy należy tu dodać, że w Polsce, a konkretnie w firmie Glob Granit w Nowej Rudzie na Dolnym Śląsku, od niedawna działa linia do produkcji kamiennych płytek, która używana jest do produkcji płytek granitowych.

OGRANICZENIEM SĄ BLOKI

Nowa linia w Pińczowie może produkować płytki do szerokości 65 cm i grubości od 1 do 4 cm.
- Długość płytki jest teoretycznie nieograniczona, a praktycznie ogranicza nas w tym względzie jedynie rozmiar dostarczanych z kopalni bloków, zwykle to jest około 2,5 m – mówi Jacek Łata. – Oczywiście podstawowym naszym produktem są płytki z marmurów świętokrzyskich o wymiarach 60 na 60 cm, które są absolutną nowością na polskim rynku.

Oprócz klasycznych płytek na nowej linii produkuje się także stopnie posadzkowe do 2,5 m długości. Do produkcji płytek używany jest tu obecnie marmur z kopalni Morawica w Bolechowicach.

- Próbujemy pozyskiwać także surowce z innych złóż, a mamy w świętokrzyskim ponad 100 kopalni wapieni – komentuje Jacek Łata. - Mamy także własną kopalnię wapienia pińczowskiego, ale on na płytki się nie nadaje, choć oczywiście będziemy mogli wykorzystać część linii do szlifowania kamienia okładzinowego.

Nowa linia ma imponującą wydajność – na godzinę może wyprodukować ok 30 m 2 płytek. Jej rozruch odbył się zupełnie niedawno - maszyna uzyskała w ostatnich dniach marca wszystkie protokoły odbioru. Dostawa linii odbywała się w dwóch etapach – pod koniec 2010 r. zainstalowano polerkę, reszta przyjechała w pierwszych miesiącach tego roku.

W PERSPEKTYWIE PIŁY I JURA

- Kiedyś w naszym cyklu produkcyjnym wąskim gardłem było polerowanie, dziś przy tak imponującej wydajności – przynajmniej teoretycznej – wąskim gardłem stało się wycinanie pasów z bloków – wspomina Jacek Łata. - Zamierzamy produkować kilka tysięcy metrów kwadratowych płytek miesięcznie.

Właściciel zakładu szacuje, że polski rynek bez problemów wchłonie taką ilość marmurowych płytek. W przyszłości po uzupełnieniu parku maszynowego o dodatkowe piły planowane jest zwiększenie wydajności: - Spróbujemy zaskoczyć naszymi płytkami kraje sąsiednie – myślę tu głównie o rynku niemieckim – planuje Jacek Łata. - Trzeba będzie walczyć z Jurą Niemiecką, ale warto spróbować bo rynek niemiecki jest zamożny. Do tego jednak daleka droga, co najmniej parę lat. Sądzę, że to realny plan, bo jednostkowo udawało nam się już wchodzić na niemiecki rynek z naszymi produktami.

Już w pierwszych tygodniach eksploatacji nowej linii firma zyskała możliwość realizacji zleceń w o wiele krótszym niż dotychczas czasie: - Oznacza to, że możemy przyjąć o wiele więcej zleceń niż do tej pory. Możemy też zacząć produkować płytki na skład, czego do tej pory się nie robiło – chwali się Jacek Łata.

Jak wyjaśnia do tej pory na magazyn trafiały tylko płytki zakwalifikowane z powodów jakościowych jako drugi gatunek. Włoska maszyna pozwoli firmie produkować towar pierwszego gatunku na skład co jest ważne dla klientów, którzy chcą mieć płytki „na już”: - W tej chwili tacy klienci wybierają chińszczyznę, która leży na składach. Płytki leżą też w magazynach u producentów włoskich, skąd można je sprowadzić w ciągu siedmiu dni – ocenia Jacek Łata.

UNIJNA POMOC CORAZ ŁATWIEJSZA

Włoska linia produkcyjna do płytek Pedrini kosztowała 1,2 mln zł, z czego 45 proc. sfinansowano dotacją z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Świętokrzyskiego na lata 2007 – 2013.

- Dotacja dotyczyła tylko zakupu maszyn, po naszej stronie leżały takie koszty jak transport, przygotowanie hali czy infrastruktury – te wydatki oceniam na dodatkowe około 30 proc. kwoty zakupu maszyn, bo dla nowej linii trzeba było np. zbudować nowe przyłącze energetyczne, bowiem sam pobór mocy wzrósł o 150 KW, musieliśmy też przemodelować naszą oczyszczalnię wody technologicznej  – mówi Jacek Łata, który zapytany o przemyślenia na temat inwestycji z udziałem środków unijnych powiedział: - RPO ma dobrą i złą stronę. Złą jest to, że środki w trwającym programie już się kończą, przynajmniej w województwie świętokrzyskim. Dobrą rzeczą jest, że w porównaniu do lat poprzednich – bo to już nasz drugi projekt, na który otrzymaliśmy dotację – potrzebnych było znacznie mniej dokumentów. Wygląda na to, że nasi specjaliści od rozliczania unijnych projektów już się nauczyli je obsługiwać i mniej się boją, poza tym są bardziej elastyczni niż jeszcze dwa lata temu.

Bolesław Bezeg